تحقیق و بررسی درباره راو یان احادیث سیف

ما بدنبال راو یان احادیث سیف در کتابهای مختلفی که بشرح حال تمامی راویان تاریخ و حدیث پرداخته اند مانند کتابهای نام برده زیر رفتیم و با دقت ملاحظه نمودیم:

علل و معرفة الرجال تألیف احمد بن حنبل متوفی 241هجری.

تاریخ بخاری تألیف بخاری متوفی 256 هجری.

جرح و تعدیل تألیف رازی متوفی 327 هجری.

میزان الاعتدال، و العبر،  و تذکرة الحفاظ ذهبی 748 هجری.

لسان المیزان و تهذیب التهذیب، و تقریب التهذیب و تبصیر المنتبه تألیف ابن حجر
متوفی 852  هجری. 

خلاصة التهذیب تألیف صفی الدین که تاریخ تألیف آن 923 هجری  میباشد.

و نیز در کتب طبقات مانند: 

طبقات ابن سعد متوفی 230 هجری، طبقات حنیفه بن خیاط متوفی  240 هجری.

همچنین در کتب انساب، چون جمهرة انساب العرب ابن حزم متوفی 454 هـ.

و انساب سمعانی متوفی 562 هجری و اللباب ابن اثیر متوفی 630 هجری.

نتیجه تحقیق

ما در همه این کتابها سخت به جستجو پرداختیم ، و به اینها نیز بسنده نکردیم و به ده ها مصدر دیگری که با موضوع مورد بحث ما ارتباط داشت مراجعه کردیم، از قبیل کتابهای حدیث مانند دوره مسند احمد، و دوره های کتب صحاح ششگانه حتی کتابهای ادبی چون عقد الفرید ابن عبدالبر متوفی 328 هجری و اغانی نوشته اصفهانی متوفی 356 هجری،  و ده ها کتاب دیگر تا شاید نام یک تن از آن همه راویان که سیف بن عمر صدها حدیث از زبان آنها بازگو کرده است بیابیم، ولی این اسامی را جز نزد سیف در هیچ کجا ندیدیم! روی این اصل آنان را نیز جزء آفریده های سیف از گروه راویان بحساب آوردیم.

سیف در احادیث قعقاع، اسامی منفردی را بعنوان راوی معرفی میکند مانند: خالد که در سه حدیث، و عباده که در دو حدیث و عطیه و مغیره و دیگر لقبها و اسامی مجهول که امکان نیست آنها را شناسائی کرد، با این حال چگونه ممکن است «مردی از بنی کنانه»، و «مردی از بنی ضبه) و «مردی از بنی اسد» و مردی از بنی سعد، مردی از بنی حارث، مردی از طی، و پیرمردی از بنی ضبه، و یا مردی ( از کسیکه خود از بکربن وائل شنیده)، (از کسانیکه از خویشانشان شنیده بودند)، (فرزند محراق از پدرش)، و امثال اینها که سیف از آنها روایت کرده است، شناخت؟!

نزدیک به یقین میتوان گفت که سیف در مقام معرفی چنین راویانی سخن به جد نگفته بلکه با مردم سرشوخی داشته و خود مسلمانان را به مسخره گرفته است. با توجه به آنچه که گذشت، وقتیکه حال راو یان احادیث سیف چنین باشد، اصل احادیث و سخنان سیف را تا چه پایه اعتبار تواند بود؟!