اعتقادات مردم بابل و خدایان سه گانه آنها

براى سالیان درازى مرکز تمدن و علم و فرهنگ بود و نام آن در کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان بسیار آمده و قرآن مجید (در سوره بقره، آیه 102)، از آن یاد کرده است. جبر و مثلثات و بسیارى از مسائل ریاضى و علمى دیگر از تمدن بابلى به یادگار مانده است.

تحول و دگرگونى دیانت ابتدایى در بابل
در حفاری هایى که در اماکن مختلف عراق صورت گرفته، مجسمه خدایان بى شمارى از زیر خاک بیرون آمده و به موزه هاى جهان منتقل شده است. این خدایان صورت تکامل یافته آنیمیسم ابتدایى بوده اند. بابل نیز تحول و تکامل دین از فتیشیسم تا اعتقاد به خدایان را تجربه کرد. این سیر تقریبا چهار هزار سال طول کشید و در پایان خدایانى که نماینده ارواح ماه و خورشید و سیارات بودند، در شهرهاى مختلف مورد پرستش قرار گرفتند. مردوخ در بیشتر زمانها برترین خدا بود.

خداى سه گانه مردم بابل
میان خدایان بى شمار بابلیان، شش خدا معروف تر شدند که در دو دسته سه تایى (تثلیث) مورد پرستش بودند. تثلیث اول از آنو (خداى آسمان)، انلیل (خداى فضا و جنگ) و ائا (خداى آب) و تثلیث دوم از شمش (خداى آفتاب)، سین (خداى ماه) و ایشتار (خداى مؤنث) تشکیل شده بود. این خدایان همسرانى داشتند و در زمانى خداى مؤنث ایشتار به عنوان الهه بارورى بسیار مورد توجه قرار گرفت. شوهر ایشتار تموز نامیده مى شد. هنگام اوج تمدن بابل خداى بزرگى به نام مردوخ مطرح شد که تصویر او را همه جا رسم مى کردند. سایر خدایان بابل زیر دست مردوخ به شمار مى رفتند.

خداى آشور
هنگامى که بابل به دست قوم شمالى آشور سقوط کرد، مردوخ جاى خود را به خداى آشوریان به نام آسور داد و تصویر او را همه جا ترسیم کردند. بار دیگر بابلیان بر آشوریان پیروز شدند و مردوخ را به منزلت پیشین خود برگرداندند و با سقوط بابل به دست کورش، اهورا مزدا جاى مردوخ را گرفت.

منـابـع

کلیــد واژه هــا