راههای مختلف به سوی بهشت وجهنم از نظر احادیث
فارسی 4571 نمایش |طبق احادیث و روایات، بهشت دارای هشت در است. این درها اشاره به اعمال و کارهایى است که سبب ورود به بهشت می شوند. هر یک از صفات حسنه و افعال پسندیده، راهی است به سوی بهشت، می دانیم که راههای به سوی بهشت بی شمار؛ و همچنین چون صفات سیئه و افعال ناپسندیده راهی به سوی دوزخ است، بنابراین نیز راه های به سوی جهنم بسیار خواهد بود. و بنابراین مجموع هشت در بهشت، عناوین کلی و جامعی است که بهشت را متشکل می کند، و نیز هفتاد و یک در، عبارت از جامع طرقی است که مردم را به سوی بهشت روانه می سازد، و گرنه افراد و آحاد راهها بسیار و از اندازه بیرون است.
هر عمل خیری، دری است به سوی بهشت
در «امالی» شیخ از جماعت خود از ابوالمفضل از جعفر بن محمد بن جعفر از أیوب بن محمد از سعید بن مسلمه، از حضرت جعفر بن محمد، از پدرانش، از حضرت امیرالمومنین (ع) آورده است که: «قال رسول الله (ص): إن السخآء شجرة من أشجار الجنة، لها أغصان متدلیة فی الدنیا؛ فمن کان سخیا تعلق بغصن من أغصانها، فساقه ذلک الغصن إلی الجنة. والبخل شجرة من أشجار النار، لها أغصان متدلیة فی الدنیا؛ فمن کان بخیلا تعلق بغصن من أغصانها، فساقه ذلک الغصن إلی النار؛ رسول الله (ص) گفتند: سخاوت درختی است از درختان بهشت که شاخه هائی دارد که همه در دنیا آویزان شده‌اند؛ و بنابراین هر کس با سخاوت باشد، خود را به شاخه ای از شاخه هایش آویزان کرده است، و آن شاخه او را به سوی بهشت می کشد. و بخل درختی است از درختهای آتش که شاخه هائی دارد که همه در دنیا آویزان شده اند؛ و هر کس بخیل باشد خود را به شاخه‌ای از شاخه هایش آویزان کرده است، و آن شاخه او را به سوی آتش خواهد کشید.» (أمالی طوسی، جزء 17، طبع سنگی، ص 302)
در امالی صدوق از ماجیلویه از عمویش از برقی از پدرش از محمد بن سنان از مفضل بن عمر، از حضرت صادق (ع) آورده است که فرموده اند و حدیث را ذکر می کند تا می رسد به اینکه می فرماید: «و علیکم بتلاوة القرءان! فإن درجات الجنة علی عدد ایات القران؛ فإذا کان یوم القیامة، یقال لقاری القران: اقرأ وارق! فکلما قرأ ءایة رقی درجة الحدیث؛ بر شما باد به تلاوت قرآن! چون درجات و مراتب بهشت بر مقدار تعداد آیات قرآن است؛ و چون روز قیامت شود به قاری و خواننده قرآن می گویند: بخوان و بالا برو! و هر آیه ای را که بخواند یک درجه بالا می رود.» (أمالی صدوق، مجلس 57، طبع سنگی، ص 216)و نیز در أمالی صدوق از پدرش از سعد از سلمه بن خطاب از محمد بن لیث از جابربن إسماعیل، از حضرت صادق (ع) از پدرش (ع) روایت کرده است که: مردی از حضرت أمیرالمؤمنین (ع) درباره قیام شب و نماز خواندن با سوره‌های قرآن سؤال کرد. حضرت پس از آنکه بیاناتی داشتند، چنین گفتند که: «و من صلی لیلة تآمة تالیا لکتاب الله، راکعا و ساجدا و ذاکرا، أعطی من الثواب ما أدناه یخرج من الذنوب کما ولدته أمه، و یکتب له عدد ما خلق الله من الحسنات و مثلها درجات، و یثبت النور فی قبره، و ینزع الاءثم والحسد من قلبه، و یجار من عذاب القبر، و یعطی برآءة من النار، و یبعث من ا لا منین. و یقول الرب تبارک و تعالی لملائکته: ملا´ئکتی! انظروا إلی عبدی، أحیی لیلة ابتغآء مرضاتی! أسکنوه الفردوس، و له فیها مائة ألف مدینة، فی کل مدینة جمیع ما تشتهی الانفس و تلذ الاعین و ما لا یخطر علی بال؛ سوی ما أعددت له من الکرامة والمزید والقربة؛ و کسیکه یک شب تمام را نماز بخواند در حالیکه به تلاوت کتاب خدا و رکوع و سجود و ذکر اشتغال ورزد، آنقدر اجر و ثواب به او عنایت می‌شود که کمترین درجه آن، آن است که از گناهان خود مانند روزی که از مادر متولد شده است بیرون می‌آید، و برای او به اندازه تعداد جمیع مخلوقات، حسنه، و به همین مقدار درجه نوشته می گردد، و نور در قبر او ثابت می‌ماند، و گناه و حسد از دل او بیرون می رود، و از عذاب قبر محفوظ و در أمان می ماند، و نامه برائت و بیزاری از آتش جهنم به او داده می‌شود، و از جمله ایمنان محشور می گردد. و خداوند تبارک و تعالی به فرشتگان خود می گوید: ای ملائکه من! نظر کنید به بنده من! یک شب را به احیاء و شب زنده داری، برای طلب رضا و خشنودی من به پا خاسته است؛ او را در بهشت فردوس مسکن دهید! و از برای او در آن فردوس، صد هزار شهر است که در هر شهری جمیع آنچه نفوس بدان اشتها داشته باشد و چشمها از آن لذت برد، و آن چیزهائی که به خاطره کسی خطور نکرده است، موجود است؛ غیر از آن چیزهائی که من برای او به خصوصه از کرامت و مزید و قربت خود مهیا و تهیه نموده‌ام.» (همان مصدر، مجلس 48، ص 176).
و هم چنین در أمالی از علی بن حسین بن شاذویه مؤدب از محمد بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن جامع از پدرش از یعقوب ابن یزید از محمد بن أبی عمیر از أبان بن عثمان از أبان بن تغلب، از حضرت أبوجعفر محمد بن علی الباقر، از پدرش علی بن الحسین، از پدرش حسین بن علی سید الشهداء، از پدرش علی بن أبی‌طالب سیدالاوصیاء روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرموده‌اند: «من صلی علی و لم یصل علی ءالی، لم یجد ریح الجنة؛ فإن ریحها لتوجد من مسیرة خمسمائة عام؛ هر کس بر من صلوات بفرستد و بر آل من صلوات نفرستد، بوی بهشت را نمی‌یابد؛ و همانا بوی بهشت از فاصله مسیر پانصد سال راه به مشام می رسد.» (أمالی صدوق، مجلس 36، ص 120)
منـابـع
سيد محمدحسين حسيني طهراني- معاد شناسي- جلد دهم قسمت دهم صفحه 223-221
کلیــد واژه هــا
0 نظر اشتراک گذاری ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها