عبدالاعلی بن یزید کلبی علیمی

از جوانان شجاع کوفه که در قیام حضرت مسلم بن عقیل و نهضت حسینی به شهادت رسید!
وی از قبیله «کلب» و در شهر کوفه سکونت داشت. از نخستین کسانی بود که بعد از ورود حضرت مسلم بن عقیل (ع) به کوفه، با او بیعت کرد و در محله های آن شهر، برای امام حسین (ع) و حضرت مسلم از مردم، بیعت می گرفت.
پس از دستگیری «هانی بن عروه مرادی» توسط عبیدالله بن زیاد، که حضرت مسلم (ع) قیام کرد و مردم را فراخواند، عبدالاعلی، لباس رزم پوشید و صلاح برداشت از خانه بیرون آمد تا با عده ای از قبیله «بنی فتیان»، به مسلم بپیوندند. (برخی مورخین نوشته اند در محله بنی فتیان به مسلم بپیوندد) و هنگامی که مردم کوفه از اطراف مسلم، متفرق شدند، او همچنان وفادار به مسلم، باقی ماند. اما یکی از مزدوران ابن زیاد، که بیشتر کتب نام او را «کثیربن شهاب حارثی» گفته اند، او را دستگیر کرد و نزد ابن زیاد برد و به دستور او، عبدالاعلی زندانی شد. بعد از شهادت حضرت مسلم و هانی بن عروه، به فرمان عبیدالله از زندان احضار شد. عبیدالله از او پرسید: «در قبیله بنی فتیان چه می کردی که تو را بازداشت کردند؟»
عبدالاعلی، تقیه کرد و گفت: «از خانه بیرون آمدم تا ببینم مردم چه می کنند.»
بعضی اقوال گفته اند که او در پاسخ گفت: «برای کمک به تو از خانه بیرون آمدم.»
عبیدالله بن زیاد، از او خواست که «قسم یاد کن که برای این موضوع بوده.» چون حرف او را باور نکرد. عبدالاعلی امتناع کرد.
مأموران به دستور ابن زیاد، او را به «حبانة السبیع» (نام یک بلندی در شهر کوفه بود) یا به میدان سبیع، بردند و گردن زده و سر از بدنش جدا کردند و بدین ترتیب به شهادت رسید.
کتب سیر و تاریخ نگاران فریقین (شیعه و سنی)، از او به عظمت یاد کرده اند.