بخارا

تاریخچه بخارا

پایتخت سامانیان بود، ۸۵٪ مردم آن، تا امروز نیز به زبان فارسی با گویش ویژه آسیای مرکزی که امروزه به زبان فارسی تاجیکی معروف شده حرف می زنند. در سالهای ۱۹۲۴ میلادی بخارا و سمرقند با سیاست های شوروی پیشین از تاجیکستان جدا گشته و به ازبکستان پیوست. دولت ازبکستان با سیاست فارسی ستیزی خود همچنان محدودیت های آموزشی و رسانه ای سختی بر ضد زبان فارسی پیاده کرده است.

اماکن و ابنیه تاریخی
ارگ بخارا
بالاحوض (سده 18 تا 20)
آرامگاه سامانی (سده های 9 تا 10)
قبرستان چشمه ایوب (1380 یا 1384-1385)
مدرسه عبدالله خان (1596/98)
مدرسه مادر خان (1556/57)
مسجد بلند (سده 16)
مجموعه گاوکشان (مسجد، مناره، مدرسه) (سده 16)
خانقاه زین الدین خواجه (1555)
مجموعه پای کلان (سده های 12 تا 14)
مجموعه لب حوض (سده های 16 تا 17)
مدرسه کاکل داش (1568/69)
خانقاه نادر دیوانبیگی (1620)
مدرسه الغ بیگ (1417)
مدرسه عبدالعزیزخان (1652)
مسجد بالاحوض (1712)
آرامگاه سیف الدین باخرزی (نیمه دوم سده 13 - سده 14)
آرامگاه بیانقلی خان (نیمه دوم سده 14 - 15 یا 16)
مسجد نمازگاه (سده 12 تا 16)
خانقاه فیض آباد (1598/99)
مدرسه چهارمنار (1807)
ستارهٔ ماه خاصه، سرای امیر بخارا (پایان سده 19، آغاز سده 20)
چهاربکر (محل خاکسپاری خاندان شیخ جُبیره) (1560/63)