عبدالله ابن مطیع

عبدالله بن مطیع، از مردان قریش و از رجال سیاسی بود. پدرش، مطیع بن اسود بن.... کعب قرشی عدوی، عبدالله در زمان حیات رسول خدا به دنیا آمد، او در منطقه ای بین مکه و مدینه، زندگی می کرد و مرد ثروتمندی بود و آن منطقه آباد و محلی برای مسافران بود.

برخی احوالات و اقدامات او
الف: بنا به نقل تاریخ، وی در سفر امام حسین بن علی (ع) برای رفتن به عراق (کوفه)، آن حضرت را در نیمه راه از سفر پرهیز داد و در حالی که مشغول حفر چاه آب بود، عرض کرد که پدرم و مادرم به فدایت به کجا میروی؟ حضرت فرمود: مردم عراق طی نامه هایی مرا به آنجا فرا خوانده اند، عبدالله گفت: همین جا بمان تا ما در کنار تو و در پناه تو باشیم و حضرت نپذیرفت. آنگاه عبدالله از حضرت خواست که برای چاه آب او، از خدا برکت بخواهد و حضرت جرعه ای آب نوشید و چاه، آبی گوارا و فراوان داد.
ب: عبدالله در واقعه «حره» که سال بعد از عاشورای حسینی رخ داد و از جنایات وحشتناک امویان بود و این واقعه قیام و شورش مردم مدینه بر علیه حکومت اموی یزید بود، بعنوان رهبر مردم مدینه در دفاع از شهر، و به همراه عبدالله بن حنظله و دیگران علیه سپاه یزید و شامیان جنگید ولی چون یارانش پراکنده شدند، شکست خورد و در مدینه پنهان شد، لکن با آنها بیعت نکرد و بعد به مکه رفت و همانجا ساکن شد.
ج: سال 66 هجری قمری قبل از قیام مختار و در زمان "عبدالله ابن زبیر" از طرف او، والی کوفه شد. او در همان آغاز کار گفت که بر سیره خلیفه دوم و سوم، عمل می کنم ولی از طرف مختار به او اعتراض شد که جز بر سیره علی (ع) نباید عمل شود. در جنبش مختار که در زمان عبدالله بن زبیر انجام شد، عبدالله بن مطیع والی کوفه در مقابل سپاه مختار ایستاد که در این شورش رئیس پلیس او (ایاس بن مضارب) کشته شد و به دنبال درگیری های متعددی که رخ داد، نیروهای مختار توانستند علی رغم نیروهای زیادی که در حدود 20000 نفر در اختیار عبدالله بن مطیع بود، شهر را از دست ابن مطیع در آوردند و در اختیار گرفتند و مختار او را اخراج کرد. او در سال 73 در محاصره مکه توسط حجاج همراه با عبدالله بن زبیر کشته شد. سر او با سر ابن زبیر و صفوان به شام فرستاده شد.