رفع حجاب پندار و رؤیت وجه الله در دنیا از نظر روایات
در خصوص کیفیت از بین بردن حجاب پندار روایاتی زیاد وارد است از جمله: در روایت از پیامبر اکرم آمده است که: «موتوا قبل أن تموتوا؛ بمیرید قبل از اینکه بمیرید» (مرصاد العباد، طبع سنگی، ص 179 و 182 و 193 و توحید علمی و عینی ص 149)
و نیز از آن حضرت روایت شده است که: «أولیآئی تحت قبابی لا یعرفهم غیری؛ اولیای من در تحت قبه های من هستند و غیر از من هیچکس آنها را نمی شناسد» (مرصاد العباد، ص 190 و رساله عشق و عقل ص 86) و نیز وارد است که: «رأیت ربی عزوجل لیس بینی و بینه حجاب إلا حجاب من یاقوتة بیضآء فی روضة خضرآء؛ من خدای خود عزوجل را دیدم که بین من و او هیچ حجاب و پرده‌ای نبود مگر حجابی از یاقوت سفید در گلستانی سبز رنگ» (رساله سیر و سلوک منسوب به علامه بحرالعلوم ص 48)
و از أمیرالمؤمنین (ع) وارد است که فرمود: «لو کشف الغطآء ما ازددت یقینا؛ اگر پرده و حجاب برداشته شود، بر یقین من افزوده نمیگردد» (بحارالانوار، ج 40 ص 153) و نیز از آن حضرت روایت است که در ضمن دعای خود به درگاه قاضی الحاجات عرضه داشته‌اند: «اللهم أرنی الاشیآء کما هی!؛ ای خدای من! به من اشیاء و موجودات را همانطور که هست بنما و نشان بده!» (دعای امیرالمؤمنین به قلم حاج ملا محمدجعفر کبوتر آهنگی).
و از حضرت عیسی (ع) وارد است که چنین فرموده است: «لن یلج ملکوت السموات من لم یولد مرتین؛ در ملکوت آسمانها نمی‌تواند داخل شود کسی که دوبار تولد نیافته است» (بحرالمعارف مولی عبدالصمد همدانی ص 103) و معلوم است که مراد از یک تولد دیگر، مردن از دنیا و غیر خدا و وجه خلقی اشیاء، و زنده شدن به خدا و وجه ربی آنهاست.
و در حدیث قدسی وارد است که خداوند عزوجل به داود (ع) خطاب میکند: «ای داود! به تمام اهل روی زمین من ابلاغ کن و این پیام مرا برسان که من حبیب آن کسی هستم که مرا دوست داشته باشد، و همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند، و مونس کسی هستم که با یاد من انس گیرد، و مصاحب کسی هستم که با من مصاحبت نماید، و اختیار کننده و انتخاب کننده کسی هستم که مرا انتخاب کند، و به میل و اراده کسی رفتار میکنم که او مطیع من باشد. هر کس که مرا دوست داشته باشد و من محبت صادق او را از دلش دانسته باشم، او را برای خودم قبول میکنم، و چنان حیات و زندگی ای به او می‌بخشم که أحدی از مخلوقات من بر او سبقت نخواهد گرفت. کسی که مرا بجوید و طلب کند، مرا خواهد یافت؛ و کسی که غیر مرا طلب کند، مرا نخواهد یافت. بنابراین ای مردم دنیا! دست از این غرور دنیا بردارید! و دنیای پست و زندگی حیوانی را که در آن بسر میبرید رها کنید، و بشتابید بسوی کرامات من، و مصاحبت و همنشینی با من و مؤانست با من. و انس بگیرید با من تا من نیز با شما مؤانست کنم و در محبت شما بشتابم.»
مرحوم علامه حاج ملا مهدی نراقی در جامع السعادات از امام علی (ع) نقل کرده است که: «فرمود که بر او درود باد: خداوند تبارک و تعالی برای اولیاء خود از شراب های بهشتی شرابی معین نموده است که چون بیاشامند، مست جمال و لقای حضرت أحدیت میگردند؛ و چون مست شوند، به حالت وجد و مسرت فوق العاده درآیند؛ و چون مسرور شوند، پاک و پاکیزه میگردند؛ و چون پاک و پاکیزه شدند، از شدت محبت، فانی و ذوب میگردند؛ و چون فانی شدند، از بندگان خالص خدا میگردند؛ و چون از مخلصین شدند، به دنبال طلب حضرتش برمی آیند؛ و چون طلب کردند، او را می یابند؛ و چون او را یافتند به مقام وصال او میرسند؛ و چون به مقام وصالش رسیدند، متصل میشوند؛ و چون متصل شدند، هیچ جدائی و فرقی بین آنان و بین حبیبشان نیست.»
Sources :
سید محمد حسینی تهرانی- معادشناسی 5- صفحه 110-106