سنن و آداب حضرت رسول در امر نظافت و نزاهت

از جمله سنن و آداب حضرت رسول (ص) در امر نظافت و نزاهت یکى این است که آن حضرت بنا به نقل صاحب کتاب مکارم الاخلاق وقتى مى خواست موى سر و محاسن شریف خود را بشوید با سدر مى شست.
در جعفریات به سند خود از جعفر بن محمد از آباى گرامش از على (ع) نقل کرده که فرمود: «رسول خدا (ص) همیشه موى خود را شانه می زد و اغلب با آب شانه مى کرد و مى فرمود: آب براى خوشبو کردن مؤمن کافى است.»
در کتاب من لایحضره الفقیه مى گوید: «رسول خدا (ص) فرمود: مجوس ریش خود را تراشیده و سبیل خود را کلفت مى کنند و ما سبیل خود را کوتاه کرده و ریش خود را وامى گذاریم.»
در کافى به سند خود از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود: «یکى از سنت ها گرفتن ناخنها است.»
در فقیه مى گوید: «روایت شده که یکى از سنت ها، دفن کردن مو و ناخن و خون است.»
به سند خود از محمد بن مسلم نقل مى کند که از حضرت ابى جعفر از خضاب پرسید، آن جناب فرمود: «رسول خدا (ص) همواره خضاب می کرد و هم اکنون موى خضاب شده آن جناب در خانه ما هست.»
در کتاب مکارم است که رسول خدا (ص) همواره روغن به خود مى مالید و هر کس که بدن شریفش را روغن مالى می کرد تا حدود زیر جامه را مى مالید و مابقى را خود آن جناب به دست خود انجام می داد.
در فقیه مى گوید: على (ع) فرموده: «ازاله موى زیر بغل بوى بد را از انسان زایل مى سازد، علاوه بر اینکه هم پاکیزگى است و هم از سنت هایى است که رسول خدا (ص) به آن امر فرموده.»
در کتاب مکارم الاخلاق مى گوید: «براى رسول خدا (ص) سرمه دانى بود که هر شب با آن سرمه بچشم مى کشید، و سرمه اش سرمه سنگ بود.»
در کافى به سند خود از ابى اسامه از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود: «از سنن مرسلین یکى مسواک کردن دندانها است.»
در فقیه به سند خود از على (ع) نقل کرده که در حدیث "اربعمائة؛ چهار صد کلمه" خود فرمود: «و مسواک کردن باعث رضاى خدا و از سنت پیغمبر (ص) و مایه خوشبویى و پاکیزگى دهان است.» علامه ی طباطبایی ره: «اخبار درباره عادت داشتن رسول خدا (ص) به مسواک و سنت قرار دادن آن از طریق شیعه و سنى بسیار زیاد است.»
در فقیه مى گوید: امام صادق (ع) فرمود: «چهار چیز از اخلاق انبیاء است: 1- عطر زدن 2- با تیغ ازاله مو کردن 3- نوره کشیدن 4- زیاد با زنان همخوابگى کردن.»
کافى به سند خود از عبدالله بن سنان از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود: «براى رسول خدا (ص) مشکدانى بود که بعد از هر وضویى آن را با دست تر مى گرفت و در نتیجه هر وقت که از خانه به بیرون تشریف مى آورد از بوى خوشش شناخته مى شد که رسول الله (ص) است.»
در کتاب مکارم مى گوید: «هیچ عطرى عرضه به آن جناب نمى شد مگر آنکه خود را با آن خوشبو مى کرد و مى فرمود: بوى خوشى دارد و حملش آسان است، و اگر هم خود را با آن خوشبو نمى کرد سر انگشت خود را به آن گذاشته و از آن مى چشید.»
نیز در آن کتاب مى نویسد: «رسول خدا (ص) با عود قمارى خود را بخور می داد.»
در کتاب ذخیرة المعاد است که مشک را بهترین و محبوبترین عطرها مى دانست.
در کافى به سند خود از اسحاق طویل عطار از ابى عبدالله (ع) روایت کرده که فرمود: «رسول خدا (ص) بیش از آن مقدارى که براى خوراک خرج مى کرد براى عطر پول مى داد.»
نیز در کافى به سند خود از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود: امیرالمؤمنین (ع) فرموده: «عطر به شارب زدن از اخلاق انبیاء و احترام به کرام الکاتبین است.»
نیز به سند خود از سکن خزاز نقل کرده که گفت: شنیدم امام صادق (ع) مى فرمود: «بر هر بالغى لازم است که در هر جمعه شارب و ناخن خود را چیده و مقدارى عطر استعمال کند، رسول خدا (ص) وقتى جمعه مى شد و عطر همراه خود نداشت ناچار مى فرمود تا چارقد بعضى از زوجاتش را مى آوردند، آن جناب آن را با آب تر مى کرد و به روى خود مى کشید تا به این وسیله از بوى خوش آن چارقد، خود را معطر سازد.»
در فقیه به سند خود از اسحاق بن عمار از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود: «اگر در روز عید فطر براى رسول خدا (ص) عطر مى آوردند اول به زنان خود مى داد.»
در کتاب مکارم است که رسول خدا (ص) به انواع روغن ها خود را روغن مالى مى فرمود، و نیز فرمود: «آن جناب بیشتر با روغن بنفشه روغن مالى مى فرمود، و مى گفت، این روغن بهترین روغن است.»

Sources

Keywords