شعر صلاح الصاوی در ثنای حضرت مهدی
English 4149 Views |شاعران مسلمان همواره در اوصاف و مقام ارجمند حضرت قائم (ع) شعرها سروده اند، یکی از این شعرا، هنرمند و ادیب مصری استاد صلاح الصاوی است که شعر زیر از او می باشد:
«امل الحیاه»
جددت افراحی علی ذکر اکا *** آیان یا روح الزمان اراکا؟!
یا حاضرا فی کل نبضه خافق *** یا غائبا اعیی النهی ادراکا!!
و مقلب الایام بین بنانه *** عن ساعه تهب الوجود سناکا
فاذاضمیر الکون فیک مجسم *** تصغی الیک عیونه و تراکا
و اذا الزمان بلیله و نهاره *** واذا الحیاه بهاهنا و هناکا
کون جدید بالعداله قائم *** السیف سیفک و اللواء لواکا
*
العشق دالیه لها فی کل آن *** برغم متفتح بهو اکا
و الحسن یستوحی السوال من السوال *** کانما نصب الجمال شباکا
مراوابه قبلا....فکیف تدللوا؟! *** تخذوا العصا سببا الی نجوا کا
کانت قصاراهم «بلی» و لتطمئن *** قلوبهم، و سکرت فیک کذاکا
دعنی اثنی الکاس فیک و لاتلم *** ظما تطفل و اسقفی ریاکا عقوا
اذا قلبت وجهی سائلا *** عنک الضحی و اللیل و الافلاکا
والشمس حین غیابها و وجوعها *** و الجفن عن رویاه، عل رآکا
و شقائق الوجنات کیف تلهبت *** فلعها سکری بخمر بها کا
و الریم عل عیونه قدطا لعتک *** سحرتها، فتکحلت برواکا
و تاود الطرر الملاح فربما *** ذهلت عن الانسام حین لقاکا
و الوردشب شبابه و عبیره *** فلعل عطر الورد نفح شذاکا
و البلبل السکران فی ترجیعه *** فلعل صوره لحنه نغیاکا
و الجدول الر تیل زغرد للحیاه *** لعل سر الماء بعض هواکا
و الطفل یعبر کان ملاکا
فاذاک سر الروح فی اشکالها *** کملت هیاکلها امام سنا کا!!
اما العقول....فانها لضلا لها *** لم تلق من شرک الشکوک فکاکا!!
بنیت علی الاضداد فهی ملاعب ال *** حرباء، لونها الغرور و حاکا
سکری، تفیق وثم تسکر ثانیا *** والعقل فیما بین ذاک و ذاکا
فاذلها الطین الخبیث لشهوه *** و اقتادها بجحیمها افاکا
فالعقل، نفس العقل، قد ملا الحیاه *** مظالما و مجائعا و هلاکا
لم یسترح للادمیه شرعه *** فتقلد الغایات و الاسماکا
فترکت غاربه لحبل غروره
فی غیبه کبری اراها فی الحقیر *** مه جذبه للفکر نحو سماکا
و ترکته متکففا بشروره *** ماقام منه او استفاق اتاکا
فی رجعه عظمی اراهافی الحقی *** مه رجعه للعقل تحت لواکا
*
و هنا یفیض الخیر من یمناکا *** وسنا السلام یفیض من یسراکا
فاذا النفوس بلابل فی روض حب *** نضدته للخلود یداکا
واذا العقول جمیها حب و نور *** تشجملی فی راحتیک رضاکا
هذا الذی اعیی العقول جمیعها *** و استوجب الالحاد و الاشراکا
حققته فی جنه یحظی بها *** من مد کفا صادقا لولاکا
*
حاشی ینال الهجرمنی ...انما *** طول الغیاب یعذب النساکا
فالوعد، سجن الصب یفترش الصننی
و عقارب الساعات تقضم عمره *** فیدق اجراس الرجاء فتاکا
یا ساعه الافراج... من فرج لنا *** یبلی الحنین القاتل السفاکا؟!
دارت طوحین انتظارک بالقواب *** فمن لطحن الکاظمین سواکا؟؟!!
*
انالا الوم العین یدغل دمعها *** وینوح شوق جناحها بدعاکا
لکن الوم البین عودها الاسی *** حتی استبد السم فی مضناکا
علل تروح و غیرها تاتی و اخذ *** ری مزمنات مالها الاکا
تراه ....کیف؟! مصفدا بسقامه *** لا یستطیع تنفسا و حراکا
الا بدائد کبده: کلما و دم *** ما قانیا، یشکو الیک جفاکا
*
و کماتری جهد المقل و حسبنا *** شرف القلیل علی الکثیر نداکا
قد اوقد العشاق من ارواحهم *** شمعا یضییء لهم بلیل نواکا
و تهافتت زمر الفراش الی السنا *** حضنت علی شعل المنی معناکا
فانظر الینا ساقیا او شاربا *** او حانه سکری علی نجواکا
نحوا انتظار العارفین المومنین *** و ننتشی بالعهد عهد فداکا
جددت افراحی علی ذکراکا *** ایان یا امل الحیاه اراکا؟!!
Sources
محمدرضا حکیمی- ادبیات و تعهد در اسلام- صفحه 334-340
Keywords
0 Comments Share Send Print Ask about this article Add to favorites