وفات سید شرف الدین

شرف الدین، با عمری خجسته و پر برکت، همچون عمر مردان بزرگ تاریخ، پس از 87 سال زندگی بدرود حیات گفت. جریان رحلت او را، شیخ آقابزرگ تهرانی، چنین می نگارد:
شرف الدین روزگار خویش را بدانسان سپری کرد که سراسر سرشار بود از کارهای بزرگ، و حضورهای اجتماعی عظیم، و خدمتها به دین، تا اینکه در یکی از بیمارستانهای بیروت، روز سه شنیه، دهم جمادی الثانی، به سال 1377 ق به رحمت خدا پیوست. و بدینگونه جامعه اسلامی و به ویژه جامعه شیعی، یکی از زعمای بزرگ خویش از دست داد، و از نعمت وجود یکی از بزرگترین رجال اسلام، و یکی از قهرمانان افتخارآفرین، و یکی از کم مانند ترین مردان تاریخ خود، محروم گشت...
پیکر شریف شرف الدین را، پس از آنکه در بیروت مورد تشییع رسمی قرار گرفت، در حالی که برخی از فرزندانش و گروهی از رجال برجسته لبنان، آن را همراهی می کردند به بغداد آوردند. از بغداد تا کاظمین جنازه را بر دست بردند. در اینجا تشییع پیکر او پنج ساعت به طول انجامید. و همه گونه تکریم و تجلیل که درخور مقام بلند، و خدمات بزرگ، و عظمتهای والای او بود، در حق او گزارده آمد. سپس جنازه او را به کربلا بردند، و به همانگونه و کیفیتها، بزرگداری و تجلیل و تشیع کردند، پس آنگاه جنازه روانه نجف گردید.
شهر نجف در سوگ شرف الدین سیاهپوش گشت. عالمان و طالبان علم همه، از مرگ او، غرق در اندوه و ماتم شدند. مردم، بازارها و خیابانها را تعطیل کردند، و همراه برجستگان شهر، تا نیمه راه کربلا، به استقبال رفتند. از دروازه نجف، جنازه را بر سردست گرفتند. دسته های عزاداری، در حالی که پرچمهای سیاه افراشته بودند، با نوحه های سوزان و اشکهای ریزان، جنازه را همراهی می کردند، تا بدینگونه، آن پیکر پاک را به حرم امام علی بن ابیطالب (ع) آوردند، و در حجره مجاور آرامگاه «سید محمدکاظم یزدی»، در سمت جنوبی صحن مطهر علوی به خاک سپردند.
سپس در کشورهای مختلف اسلامی، شب و روز، مجالس ترحیم برپا گشت، در عراق (در نجف، کربلا، کاظمین، بغداد و...) در ایران (طهران، اصفهان و..)، در هند، در پاکستان، در سوریه، در لبنان و دیگر جاها.. و علما و بزرگان و اندیشمندان در سوگ او سخنها گفتند. اگر سخنانی که در مرگ او گفتند و قصایدی که سرودند، و آنچه روزنامه ها در شهرها و کشورها نوشتند، گردآوری گردد، خود چندین جلد کتاب خواهد شد.
خبر درگذشت شرف الدین، در حوزه علمیه خراسان نیز، انتشاری غم انگیز یافت. عالمان، فاضلان، مدرسان، و طالب- علمان مشهد به سوگ نشستند. و مردم، در «مسجد جامع گوهرشاد»، سوگ او را به پا داشتند.

Sources

Keywords