مجازات یهودیان بنی نضیر به خاطر خیانت به پیامبر

آیات 5 تا 7 سوره حشر مربوط می شود به داستان بنی نضیر که جماعتی از یهود و ساکن اطراف مدینه بودند و در ابتدا هم پیمان شدند، پیمانی که پیامبر اکرم (ص) با همه یهودیانی که در مدینه بودند امضا کرد که اینها می توانند به شعائر دینی خودشان عمل کنند و با مسلمین به اصطلاح همزیستی داشته باشند به شرط اینکه با دشمنان مسلمین همکاری نکنند و اگر با خود مسلمین همکاری کنند از مزایای دیگری هم برخوردار خواهند بود، و بعد یهود خیانت کردند و حتی در جریانی تصمیم گرفتند که پیغمبر اکرم (ص)  را بکشند و با منافقینی که در داخل مسلمین بودند همکاری و همدستی داشتند و بعد از این بود که پیغمبر اکرم (ص) تصمیم گرفت که اینها را به کلی از آنجا اخراج کند، و اساسا با بودن یهود در اطراف مدینه -و بلکه حتی در جزیرة العرب- امکان اینکه اسلام بتواند به هدف های خودش برسد نبود، نه صرف اصل بودن یهود، بلکه بودن یهودی ها به علاوه کارهای یهودی گری، چون آن کارهای یهودی گری از آنها جدا نمی شود.
مسلمین حرکت کردند، البته نه به یک صورت جنگی و چون از مدینه تا قلعه بنی النضیر فاصله ای نبود پیاده رفتند و تنها خود رسول اکرم (ص) بودند که بعضی گفته اند سوار بر یک شتر بودند و بعضی گفته اند سوار بر یک الاغ و در حقیقت جنگی هم صورت نگرفت. البته مؤمنین رفتند برای تصرف قلاع آنها و آنها بالأخره خودشان با دست خودشان قلعه ها و خانه های خودشان را خراب می کردند که به دست مسلمین نیفتد. برخورد مختصری هم میان آنها و مسلمین رخ داد. مقداری از درخت های خرمای آنها را مسلمین بریدند و قطع کردند. این امر، هم برای بعضی از مسلمین سؤال به وجود آورد و هم مورد اعتراض یهودی ها واقع شد. یهودی ها به پیغمبر اکرم (ص) گفتند شما که همیشه از فساد در زمین نهی می کنی! و بریدن این نخل ها خودش فساد در زمین است.
بعضی از مسلمین هم، البته ذکر نشده است که حرفی زده و اعتراضی کرده باشند، ولی برای آنها هم این کار مقداری گران آمده بود. آیه نازل شد و این عمل را امضا و تصحیح کرد. در آیه 5 سوره حشر می فرماید: «ما قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة علی اصولها فباذن الله؛ آنچه از این درخت های خرما بریده اید و آنچه به جا گذاشته اید همه به اذن و رضای خدا بوده است.» یعنی نه آن بریدن ها و نه آن باقی گذاشتن ها هیچکدام بر خلاف رضای حق نبوده است. «و لیخزی الفاسقین» و به این وسیله این فاسق ها -که مقصود همین یهودی ها هستند- خوار و ذلیل می شوند، (این کار) وسیله ای است برای خوار و ذلیل کردن آنها.

Sources

Keywords