مسعود ابن عمرو

مسعودبن عمرو یا به نقل برخی تواریخ "مسعود بن معمر" از سران یکی از قبایل شهر بصره در عراق. وی در جریان نهضت امام حسین (ع) "امام سوم شیعیان" در نامه ای، مورد خطاب امام (ع) قرار گرفته است. نام وی در بعضی نسخ "مسعودبن معمر" آمده است. سال 60 هجری قمری زمانی که یزیدبن معاویه (دومین خلیفه اموی) بعد از مرگ پدرش حاکم شد، برای تحکیم حکومتش افرادی را مأمور کرد تا از چند نفر از جمله حسین بن علی بن ابیطالب (ع) در شهر مدینه (عربستان) برای او بیعت بگیرند. حسین بن علی (ع) چون یزید را مردی فاسد و نالایق و ظالم می دید و او را شایسته حکومت و خلافت برای امت اسلام نمی دانست، با او بیعت نکرد و از مدینه بیرون و به شهر مکه رفت. وی بعد از ورود به مکه چندین نامه با یک متن واحد، برای اشراف و بزرگان قبایل بصره از جمله "مسعودبن عمرو" نوشت و در آن نامه مردم بصره را دعوت کرد تا در مبارره با اوضاع ضد اسلام و ضد دین با امام (ع) همکاری کنند و اسلام را که امروزه در مسیر انحراف و بلکه در خطر نابودی قرار گرفته، یاری نمایند و با حکومت یزید و یزیدیان مبارزه کنند.

قسمتی از محتوای نامه امام (ع)
«اما بعد: خداوند محمد (ص) را از بین مردمان برگزید و به رسالت انتخاب نمود و با نبوتش بر او کرامت بخشید و ما خاندان اولیاء و اوصیاء و وارثان آنها و شایسته ترین افراد نسبت به مقام او، از میان تمام امت بودیم. ولی گروهی این حق را از ما گرفتند و ما نیز با علم و آگاهی بر تفوق برای جلوگیری از هر فتنه و اختلاف در میان مسلمانان و جلوگیری از چیره شدن دشمنان بر اسلام و آرامش مسلمانان شایسته تر هستیم. امروزه سنت پیغمبر از بین رفته و بدعت جای آن را گرفته است. اینک پیک و قاصد خود را به سوی شما می فرستم و شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر او دعوت می کنم؛ اگر دعوت و سخن مرا بشنوید و دستور مرا اطاعت کنید، به راه هدایت و سعادت هدایتتان خواهم کرد. درود و رحمت و برکات خداوند بر شما باد.»

Sources

Keywords