داود ابن عمر انطاکی

حکیم داود ابن عمر انطاکی مصری از اجلاء فضلاء اطباء و معتبرین حکمای اواخر سده دهم و اوایل سده یازدهم بوده است. مطابق آنچه خودش شرح حال خود را املاء کرده در انطاکیه کور مادرزاد متولد شده، تا هفت سالگی فلج هم بوده است و در همان حال مقدمات را آموخته و قرآن کریم را حفظ کرده و همیشه از خداوند، شفای خود و توفیق تحصیل مسئلت می نموده است تا اینکه مسافری از عجم به نام محمد شریف با او برخورد می کند و فلج او را معالجه می نماید و چون هوش و ذکاوت خارق العاده او را می بیند به او منطق و ریاضیات و فلسفه می آموزد.
او خود علاقه مند به آموختن زبان فارسی می شود ولی استاد می گوید بهتر است زبان یونان بیاموزی و جز من کسی در این دیار زبان یونانی نمی داند. داود بعد به قاهره رفت و طبع مردم آن دیار را به علوم عقلی بی میل دید.
در آخر عمر مجاور مکه شد و در سال 1008 درگذشت. از حفظ و تسلط داود بر متون فلسفی و طبی از قبیل قانون، شفا، اشارات، نجات، حکمةالمشرقیة، تعلیقات، محاکمات، مطارحات، رسائل اخوان الصفا که همواره ملازم این کتب بوده داستانها آورده اند. داود تألیفاتی داشته از جمله رساله ای در «عشق» تألیف کرده است.