کیفر گناهان در روایات

کیفر گناهان
1- ابوحمزه ثمالى از امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده است که فرمود: هیچ سالى پر بارانتر از سالى دیگر نیست، و خداوند در هر کجا که خواهد، باران مى بارد، و چون مردم (دیارى) خود را به گناه آلوده کنند خداوند مقدار بارانى که در آن سال براى آن مردم مقرر کرده بود، به بیابانها و دریاها و کوههاى دیگرى ببارد و خداوند عزوجل جعل «1» را به خاطر گناهان مردم آن دیار با نباریدن باران عذاب مى دهد چرا که خداوند راه بیرون رفتن از دیار گناهکاران را براى او هموار ساخته است؛ سپس امام فرمود: اى صاحبان بینش عبرت بگیرید و فرمود: در کتاب امیر المؤمنین على علیه السلام یافتیم که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرموده است: هر گاه زنا شیوع پیدا کند، مرگ ناگهانى زیاد مى شود؛ و زمانى که کم فروشى رواج یابد، خداوند آن مردم را به خشکسالى و کمبود (ارزاق عمومى) گرفتار مى سازد؛ و اگر از پرداخت زکات خود دارى نمایند، زمین (به فرمان خدا) برکتهاى خود را از زراعت و میوه ها و معادن آنان دریغ مى کند؛ و هر گاه در داورى و صدور احکام، ستم روا دارند (عملا) بر رواج ستم و دشمنى به یک دیگر کمک مى کند؛ و چنانچه از امر به معروف و نهى از منکر سر باز زنند و از نیاکان اهل بیت من پیروى نکنند، خداوند افراد شرور و پست را از خودشان بر آنان مسلط مى گرداند؛ و در آن هنگام افراد نیکوکار (آن جامعه) دست به دعا برمى دارند ولى مستجاب نمى شود؛ «عن أبی حمزة الثمالی عن أبی جعفر ع قال أما إنه لیست سنة أمطر من سنة و لکن یصفه [یضعه ] حیث یشاء إن الله عز و جل إذا عمل قوم بالمعاصی صرف عنهم ما کان قدر لهم من المطر فی تلک السنة إلى غیرها من الفیافی و البحار و الجبال و إن الله عز و جل لیعذب الجعل فی جحرها یحبس المطر عن الأرض لخطإ [لخطایا من بحضرته [بحضرتها و قد جعل الله له السبیل و المسلک إلى محل أهل الطاعة ثم قال أبو جعفر ع فاعتبروا یا أولی الأبصار و الألباب- ثم قال وجدنا فی کتاب أمیر المؤمنین ع قال قال رسول الله ص إذا ظهر الزناء کثر موت الفجأة و إذا طفف المکیال أخذهم الله بالسنین و النقص و إذا منعوا الزکاة منعت الأرض برکتها من الزرع و الثمار و المعادن و إذا جاروا فی الأحکام و تعاونوا على الظلم و العدوان و إذا نقضوا العهود سلط الله علیهم عدوهم و إذا قطعوا الأرحام جعلت الأموال فی أیدی أشرارهم و إذا لم یأمروا بمعروف و لم ینهوا عن منکر و لم یتبعوا الأخیار من أهل بیتی سلط الله علیهم أشرارهم فیدعوا [فیدعو أخیارهم فلا یستجاب لهم».
2- ابان احمر از امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: پنج چیز است که اگر به آنها رسیدید، بایستى به خداى عز و جل پناه ببرید: هر گاه زنا و اعمال منافى با عفت در میان قومى پدید بیاید و آشکارا به آن تن در دهند، طاعون و بیماریهائى که در پیشینیان آنها وجود نداشته، در میان آنان رواج پیدا مى کند؛ و اگر کم فروشى کنند مسلما به خشکسالى و تهیدستى و ستم دولتمردان گرفتار آیند؛ و چنانچه زکات مال خود را نپردازند، از باران آسمان بى نصیب مى گردند، و اگر به خاطر چهار پایان نباشد، هرگز باران بر آنها نخواهد بارید؛ و هر گاه پیمان خداوند عز و جل و رسول او را بشکنند، خداوند دشمنانشان را بر آنان چیره مى گرداند و بعضى از اموالشان را مى گیرند؛ و هر گاه بر خلاف حکم خدا، داورى کنند، خداوند جنگ و ستیز و درگیرى را در میان آنان خواهد افکند؛ «عن أبان الأحمر عن أبی جعفر ع قال قال رسول الله ص خمس إذا أدرکتموهن فتعوذوا بالله عز و جل منهن لم تظهر الفاحشة فی قوم قط حتى یعلنوها إلا و ظهر فیهم الطاعون و الأوجاع التی لم تکن فی أسلافهم الذین مضوا و لم ینقصوا المکیال و المیزان إلا أخذوا بالسنین و شدة المئونة و جور السلطان و لم یمنعوا الزکاة إلا منعوا المطر من السماء لو لا البهائم لم یمطروا و لم ینقضوا عهد الله عز و جل و عهد رسوله إلا سلط الله علیهم عدوهم فأخذوهم بعض ما فی أیدیهم و لم یحکموا بغیر ما أنزل الله إلا جعل بأسهم بینهم».
3- سکونى از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: زمانى فرا مى رسد که درون امت من ناپاک ولى ظاهرشان از روى آزمندى به دنیا، آراسته و زیباست، و پاداش الهى را در پى ندارد چرا که (اعمال آنان) با خدا ترسى همراه نیست؛ و هنگامى که خداوند عذابى فراگیر بر آنان فرو فرستد همانند یک غریق (که راه به جایى ندارد) براى رهایى خویش، دست به دعا برمى دارند، ولى دعاى آنان مورد قبول درگاه الهى قرار نمى گیرد؛ «عن السکونی عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص سیأتی فی أمتی زمان تخبث فیه سرائرهم و تحسن فیه علانیتهم طمعا فی الدنیا لا یریدون به ما عند الله عز و جل یکون أمرهم ریاء لا یخالطهم خوف یعمهم الله بعقاب فیدعونه دعاء الغریق فلا یستجاب لهم».
4- و به همین سند از رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم روایت شده است که فرمود: زمانى بر امت من خواهد آمد که از قرآن بجز رسم، و از اسلام بجز اسم باقى نمى ماند؛ بنام، مسلمانند ولى در حقیقت از همه مردم (نسبت به قرآن) دورترند؛ مسجدهاى آنان به ظاهر، آباد ولى (در باطن به خاطر فاصله گرفتن) از هدایت و صلاح، ویران است؛ فقیهان و دانشمندان دینى آن زمان، بدترین فقیهان و دانشمندان در زیر آسمان باشند؛ منشأ فتنه و فساد آنان مى باشند، و آثار سوء آن نیز به خود آنان باز مى گردد؛ «و بهذا الإسناد قال قال رسول الله ص سیأتی على أمتی زمان لا یبقى من القرآن إلا رسمه و من الإسلام إلا اسمه یسمون به و هم أبعد الناس منه مساجدهم عامرة و هی خراب من الهدى فقهاء ذلک الزمان شر فقهاء تحت ظل السماء منهم خرجت الفتنة و إلیهم تعود»
5- فضیل از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که: هر گاه مردم از اوامر و نواهى حق نافرمانى کنند و این راه (ناهموار) را در پیش بگیرند، اگر سواره باشند، از سواران سپاه ابلیس، و اگر پیاده طى مسافت کنند در شمار لشکریان پیاده اویند؛ «عن الفضیل بن یسار عن أبی عبد الله ع قال إذا أخذ القوم فی معصیة الله عز و جل فإن کانوا رکبانا کانوا من خیل إبلیس و إن کانوا رجالة کانوا من رجالته».
6- قاسم بن واقد نقل کرده است که از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: خداوند عز و جل، پیغمبرى را براى (هدایت) قوم خود فرستاد، و به او وحى نمود که: به قوم خود بگو که هیچ طایفه و افراد خاندانى نیست که از من پیروى کنند و پس از رویاروئى با بلاها و گرفتاریها، از راهى که موجب خشنودى و خرسندى خاطر من است روى گردان شده و به آنچه که من از آن ناخرسندم روى آورند جز اینکه من نیز از آنچه که ایشان را خوشحال مى سازد روى بر مى تابم و به آنچه که مورد ناخشنودى و ناراحتى آنان است روى مى آورم؛ «عن القاسم بن واقد قال سمعت أبا عبد الله ع یقول إن الله عز و جل بعث نبیا إلى قوم فأوحى الله إلیه قل لقومک إنه لیس من أهل قریة و لا أهل بیت کانوا على طاعتی فأصابهم فیها شر فانقلبوا عما أحب إلى ما أکره إلا تحولت لهم عما یحبون إلى ما یکرهون».

کیفر دشمنى و خیانت
سکونى از امام صادق علیه السلام و آن حضرت از پدران بزرگوارش علیهم السلام روایت کرده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: امت من همواره در خیر خواهد بود تا زمانى که به هم خیانت نکنند، و امانت را به صاحب آن بازگردانند، و زکات مال خود را بپردازند، و اگر چنین نکنند به قحطى و خشکسالى گرفتار خواهند شد؛ «عن السکونی عن جعفر بن محمد عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص لا تزال أمتی بخیر ما لم یتخاونوا و أدوا الأمانة و آتوا الزکاة و إذا لم یفعلوا ذلک ابتلوا بالقحط و السنین».

کیفر دانشمندان نابکار، و قاریان فاسق، و گردنکشان ستمکار، و وزیران خائن، و سردمداران دروغگو، و پیمان شکنان
مسعدة بن زیاد از امام صادق علیه السلام، و آن حضرت از امیر مؤمنان على علیه السلام روایت کرده است که فرمود: براستى که در دوزخ، آسیابى هست که مشغول به کار است، آیا نمى خواهید بدانید که چه چیزى را آسیاب مى کند؟! پرسیدند: چه چیزى را آسیاب مى کند؟! فرمود: (گوشت و پوست و استخوان) دانشمندان نابکار، و کسانى که قرآن را تلاوت مى کنند ولى فاسقند، و ستمکاران متجبر، و وزیران خیانت پیشه و سردمداران لافزن و دروغگو را؛ و در دوزخ، شهرى است که بدان «حصینه» مى گویند، آیا نمى پرسید که در آن چیست؟ پرسیدند: چه چیزى در آن است؟! حضرت فرمود: در آن دستهاى پیمان شکنان قرار دارد؛ عن مسعدة بن زیاد عن جعفر بن محمد ع أن علیا ع قال إن فی جهنم رحى تطحن أ فلا تسألونی ما طحینها فقیل و ما طحینها یا أمیر المؤمنین فقال العلماء الفجرة و القراء الفسقة و الجبابرة الظلمة و الوزراء الخونة و العرفاء الکذبة و إن فی النار لمدینة یقال الحصینة أ و لا تسألونی ما فیها فقیل له و ما فیها یا أمیر المؤمنین قال فیها بعض أیدی الناکثین».