کیفر دشمنی و انکار و تردید با امام علی علیه السلام

کیفر کسى که به هنگام نماز و یا با شنیدن نام رسول خدا (ص) صلوات نفرستد
1- «عن محمد بن هارون عن أبی عبد الله ع قال إذا صلى أحدکم و لم یصل على النبی ص خطئ به طریق الجنة؛ محمدبن هارون از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: هرگاه کسى از شما (مسلمانان) نماز بخواند، و در نماز خود بر رسول خدا (ص) صلوات نفرستد، با این نماز راهى جز راه بهشت را پیموده است». و رسول خدا (ص) فرمود: کسى که نام من در پیش او برده شود ولى بر من صلوات نفرستد خداوند او را به دوزخ خواهد برد، و از (درگاه رحمت) خود خواهد راند.
2- «و قال النبی ص من ذکرت عنده فنسی الصلاة علی خطئ به طریق الجنة؛ و نیز رسول خدا (ص) فرمود: کسى که نام من نزدش برده شود ولى فراموش کند بر من صلوات بفرستد، او را از راه بهشت دور خواهند گرداند».

کیفر دشمن و منکر امیر مؤمنان على (ع) و کسى که درباره (امامت و ولایت) آن حضرت تردید کند
1- «عن أبی بصیر قال قال أبو عبدالله ع مدمن الخمر کعابد الوثن و الناصب لآل محمد شر منه قلت جعلت فداک و من أشر من عابد الوثن فقال إن شارب الخمر تدرکه الشفاعة یوم القیامة و إن الناصب لو شفع فیه أهل السماوات و الأرض لم یشفعوا؛ ابوبصیر از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: شرابخوار بسان بت پرست است، و دشمن آل محمد (ع) (ناصبى) از او بدتر است. راوى مى گوید: عرض کردم: فدایت گردم! مگر بدتر از بت پرست هم کسى هست؟ حضرت فرمود: ممکن است روزى شفاعت (ما خاندان تحت شرایطى) شامل حال شرابخوار (هم) بشود، ولى اگر تمام اهل زمین و آسمانها در مورد دشمن اهل بیت (ع) شفاعت کنند، (بدون تردید) شفاعت آنها پذیرفته نخواهد شد»
2- «عن عتبة بیاع القصب عن جعفر بن محمد عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص إن الجنة لتشتاق لأحباء علی و تشتد ضوؤها لأحباء علی ع و هم فی الدنیا قبل أن یدخلوها و إن النار تتغیظ و تشتد زفیرها على أعداء علی ع و هم فی الدنیا قبل أن یدخلوها؛ عتبه نى فروش، از امام محمدباقر (ع) از پدران بزرگوارش (ع) از رسول خدا (ص) روایت کرده است که فرمود: براستى که بهشت براى دوستداران على (ع) بسیار مشتاق دیدار است و درخشش نور آن براى دوستداران على (ع) پیش از آنکه رهسپار بهشت شوند افزون مى گردد، و همانا شعله هاى خشمگین آتش دوزخ براى دشمنان على (ع) در همین دنیا و پیش از آنکه راهى دوزخ گردند، آن سهمگین تر و هولناکتر مى شود».
3- «عن أبان بن تغلب قال قال أبو عبد الله ع کل ناصب و إن تعبد و اجتهد یصیر إلى أهل هذه الآیة- عاملة ناصبة* تصلى نارا حامیة؛ ابان بن تغلب از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: هر کدام از دشمنان ولایت امیر مؤمنان على (ع) هر اندازه هم که در عبادت بکوشد، سرانجام و فرجام کار او مفاد همان آیه شریفه است که خداوند در قرآن مجید (غاشیه/ 3-4) فرموده است: در دوزخ، همه در رنج و مشقتند* و همواره در آتش برافروخته، معذب».
4- «عن عبد الله بن حماد [عبد الله بن سنان] عن أبی عبد الله ع قال لیس الناصب من نصب لنا أهل البیت لأنک لم تجد رجلا یقول أنا الناصب [أبغض] محمدا و آل محمد و لکن الناصب من نصب لکم و هو یعلم أنکم تتوالونا و أنکم من شیعتنا؛ عبدالله بن حماد (عبدالله بن سنان) روایت کرده است که امام صادق (ع) فرمود: ناصبى آن نیست که دشمن ما اهل بیت باشد، زیرا کسى را پیدا نمى کنى که بگوید: من به محمد (ص) و آل محمد (ع) دشمنى مى ورزم، بلکه ناصبى کسى است که با شما (شیعیان و دوستان ما) دشمنى مى ورزد، و به خاطر آنکه مى داند که شما پیروان و دوستداران ما هستید، با شما دشمنى مى کند».
5- «عن حمران بن أعین عن أبی جعفر ع قال لو أن کل ملک خلقه الله عز و جل- و کل نبی بعثه الله و کل صدیق و کل شهید شفعوا فی ناصب لنا أهل البیت أن یخرجه الله عز و جل من النار ما أخرجه الله أبدا و الله عز و جل یقول فی کتابه- ماکثین فیه أبدا؛ حمران بن اعین روایت کرده است که امام باقر (ع) فرمود: چنانچه همه فرشتگانى که خداوند عزوجل آفریده، و جمله پیامبرانى که خداوند به نبوت مبعوث کرده، و تمامى صدیقان و همه شهیدان راه حق، درباره دشمن ما اهل بیت شفاعت کنند تا بلکه خداوند او را از آتش دوزخ رهایى بخشد، خداوند (شفاعتشان را) نپذیرد و دشمن ما خاندان را از آتش نجات ندهد و خداى عزوجل در کتاب خود (کهف/ 3) فرموده است: «تا ابد در آن (جهنم) ماندگارند!».
6- «عن جابر عن أبی جعفر ع قال من لم یعرف سوء ما أوتی إلینا من ظلمنا و ذهاب حقنا و ما نکبنا به فهو شریک من أبى إلینا فیما ولیناه؛ جابر روایت کرده است که امام باقر (ع) فرمود: کسى که آن ستمهایى که بر ما رفته و حقوق مسلمى که از ما تاراج شده، و مصائب و آلامى که بر ما وارد آمده است آگاه نباشد، (و به درستى ارزیابى نکند و با بى تفاوتى از کنار این گونه ناملایمات درگذرد) با کسى که این جنایات را در حق ما روا داشته است، شریک خواهد بود».
7- «عن علی بن سلیمان بن رشید رفعه إلى أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب ع قال یحشر المرجئة عمیانا و إمامهم أعمى فیقول بعض من یراهم من غیر أمتنا ما نرى أمة محمد إلا عمیانا فیقال لهم لیسوا من أمة محمد إنهم بدلوا فبدل بهم و غیروا فغیرنا بهم؛ على بن سلیمان بن رشید -بى آنکه از راویان پیش از خود نام ببرد- از امیر مؤمنان (ع) روایت کرده است که فرمود: مرجئه در حالى که نابینا هستند به همراه امامشان که او نیز نابینا باشد محشور مى شوند، چون برخى از افرادى که از امت دیگرند (و مسلمان نیستند) آنها را مشاهده کنند (از روى تمسخر) مى گویند: ما امت محمد را کور مى بینیم! پس به آنها خطاب مى شود: اینان از امت محمد (ص) نیستند، بدرستى که اینان خود عوض و دگرگون شدند، پس با آنها نیز عوض و دگرگون شده است».
8- «عن سعد بن أبی سعید البلخی قال سمعت أبا الحسن ع یقول إن لله عز و جل فی کل وقت صلاة یصلیها مصلیها أرسل الله رحمة لعباده المؤمنین و المعتقدین و فی بعض هذا الخلق یلعنهم قال جعلت فداک و لم قال بجحودهم حقنا و تکذیبهم إیانا؛ سعدبن ابى سعید بلخى روایت کرده است که از حضرت موسى بن جعفر (ع) شنیدم که فرمود: خداوند به هنگام هر نمازى که آفریده شدگان بگزارند لعنتى دارد، عرض کردم: چرا فدایت گردم؟! فرمود: به خاطر اینکه حق ما را انکار کردند، و ما را تکذیب نمودند».
9- «عن أبی حذیفة [خدیجة] عن أبی عبد الله ع قال یؤتى یوم القیامة بإبلیس مع مضل هذه الأمة فی زمامین غلظهما مثل جبل أحد فیسحبان على وجوههما فینسد بهما باب من أبواب النار؛ ابوخدیجه از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: در روز قیامت، ابلیس را -که لعنت خدا بر او باد- به همراه کسى که موجب گمراهى این امت شده است، با افسارهایى بس زمخت و درشتناک -به زمختى کوه احد- به صورت بر روى زمین مى کشند، و به واسطه آنها یکى از درهاى جهنم بسته مى شود».
10- «عن محمد بن سلیمان الدیلمی عن أبیه قال قلت لأبی عبد الله ع هل أتاک حدیث الغاشیة قال یغشاهم القائم ع بالسیف قال قلت وجوه یومئذ خاشعة قال تقول خاضعة و لا تطیق الامتناع قال قلت عاملة قال عملت بغیر ما أنزل الله عز و جل قلت ناصبة قال نصبت لغیر ولاة الأمر قال قلت تصلى نارا حامیة قال تصلى نار الحرب فی الدنیا على عهد القائم ع و فی الآخرة جهنم؛ محمدبن سلیمان دیلمى، از قول پدرش روایت کرده است که به محضر امام صادق (ع) عرض کردم: معنى آیه «آیا خبر غاشیه به تو رسیده است» (غاشیه/ 1) چیست؟ فرمود: حضرت قائم (عج) آنان را با شمشیر احاطه مى کند. عرض کردم: معنى آیه «چهره هایى که در آن روز نه از روى میل و اراده فروتن است» (غاشیه/ 2) چیست؟ فرمود: صورتهایى که بناگزیر و از بیم، فروتن اند، و یاراى سرپیچى از فرمان را ندارند. عرض کردم: معنى «عامله» (غاشیه/ 3) چیست؟ فرمود: بر خلاف آنچه که خداوند فرمان داده است، عمل کرده اند. عرض کردم: معنى «ناصبه» (غاشیه/ 3) چیست؟ فرمود: براى (جا انداختن) رهبرى غیر الهى خود را به زحمت انداختند. عرض کردم: معنى «در آتشى بس شعله ور و سوزان، عذاب مى شوند» (غاشیه/ 4) چیست؟ فرمود: (آنان) در این دنیا به هنگام ظهور حضرت قائم آل محمد (عج) به آتش جنگ و در آخرت در آتش جهنم خواهند سوخت».
11- «عن المفضل بن عمر عن أبی عبد الله ع قال قال أبو جعفر ع إن الله تبارک و تعالى جعل علیا ع علما بینه و بین خلقه لیس بینهم و بینه علم غیره فمن تبعه کان مؤمنا و من جحده کان کافرا و من شک فیه کان مشرکا؛ مفضل بن عمر، از امام صادق (ع) روایت کرده است که امام محمدباقر (ع) فرمود: خداوند امیر مؤمنان على (ع) را در میان خود و آفریدگان خود نشانه قرار داد، و میان آنها و او (حضرت حق) نشانه اى جز او (على ) نیست، پس کسى که از او پیروى کند، مؤمن؛ و کسى که از پیرویش سر باز زند کافر است؛ و کسى که در (حقانیت و امامت و ولایت) او تردید کند، مشرک مى باشد».