حمزة بن مغیره

از هواداران بنی امیه و پسر خواهر عمر بن سعد
پدرش: مغیرة بن شعبه... ثقفی که در سال پنجم هجری مسلمان و در چند جنگ از جمله: حدیبیه و قادسیه شرکت و در زمان عمربن الخطاب و سپس عثمان، حاکم بصره و کوفه و بعد از مدتی عزل شد و در زمان معاویه از هواداران و تابعین سرسخت بنی امیه و مجددا، استاندار کوفه شد. (برای اطلاع بیشتر به منابع مربوطه مراجعه شود.)
نام حمزه بن مغیره در واقعه نهضت حسینی در زمان آمدن عمر بن سعد، به کربلا به فرمان عبیدالله ابن زیاد مطرح می شود.
عبیدالله ابن زیاد، عمربن سعد را به حکومت ری و مرز دستبی (منطقه ای وسیع بین شهرری و همدان که آن زمان حدود 90 روستا داشته است) و دیلم منصوب کرد و هنگامی که او آماده برای این سفر بود و در بیرون کوفه اردوگاهی زد، ماجرای قیام امام حسین (ع) و کربلا پیش آمد.
در دوم محرم سال 61 هـ.ق، «ابن زیاد» به «ابن سعد» دستور داد که «اول به مقابله با حسین (ع) برو و زمانی که فارغ از آن شدی به محل حکومت خود!»
عمر سعد مردد شد و یک روز مهلت خواست و موضوع را با بعضی از اطرافیان و دوستانش از جمله حمزه، در میان گذاشت. همه او را از جنگ نهی کردند و حمزه که پسر خواهرش بود نزد او آمد و گفت: «دایی جان: تو را به خدا قسم، سوی حسین مرو، که هم عصیان خدا کرده و هم قطع رحم می کنی به خدا اگر از دنیا و مال خویش دست برداری و از حکومت همه زمین بگذری، بهتر است از اینکه با خون حسین به پیشگاه خدا بروی و خدا را اینگونه ملاقات کنی!»
عمر سعد گفت: «چنین کنم.» و تمام آن شب در فکر این موضوع بود.
اما فردای آن روز وقتی نزد «عبیدالله» آمد و از او خواست تا معافش دارد، عبیدالله گفت: «در این صورت فرمانی که برایت نوشته ام (حکومت ری و...) را برگردان!»
عمربن سعد گفت: «می روم» و به جنگ با حسین (ع) آماده شد و این روز سوم محرم 61 هـ ق بود.