احساس یک عده اصول فطری، از عوامل روانی گرایش به ایده آل

از عوامل روانی گرایش به ایده آل، احساس یک عده اصول فطری است که افراد انسانی در حال اعتدال روانی احساس می کنند. درباره ثبوت یک عده قضایا به عنوان اصول فطری، گفت و گوی زیادی میان فلاسفه و متفکرین واقع شده است. مقصود از اصول فطری، قضایای نیستند که ما آن ها را به عنوان اصول فطری در تمام اجتماعات و در تمام افراد انسانی، از دوران کودکی تا دوران کهن سالی در همه شرایط مشاهده می کنیم، چنان که آب در همه گیاهان و حیوانات نفوذ دارد، معنایش این نیست که در نمود ظاهری طبیعی آن ها، ماده آب همان نمود مخصوص به خود قابل مشاهده است. هنگامی که می گوییم حرکت در ماده واقعیت دارد، ضمنا واقعیت ماده را به عنوان یک اصل فطری، ولو به طور نا خودآگاه، تصدیق کرده ایم. این دو اصل به عنوان دریافت فطری می توانند قابل قبول واقع شوند. همچنین، زندگی احتیاج به دفاع دارد. این اصول فطری به صورت تجزیه شده نمودار نمی شود، بلکه چنان که گفتیم، مانند آب در ساقه ها و شکوفه های معلومات ما نفوذ دارد. اگر کسی نتوانست معنایی را که از کلمه فطرت به ذهن می رسد تحمل کند، می تواند از اصول اولیه بدیهی بهره برداری کند. آن ها اصولی هستند بالضروره است و غیر قابل اثبات یا بی نیاز از اثبات، مانند: «کل از جزء بزرگتر است.» ما می توانیم با یک مشاهده درونی و با یک توجه به جهان طبیعت، تصدیق کنیم که در این زندگانی بایستی کاری انجام بدهیم. قضیه «بایستی کاری انجام بدهیم»، به هر عنوان که شما می پسندید نامگذاری کنید. یا بگویید از جمله اصول فطری است یا بگویید از جمله آکسیوم هاست.
این کار را که بایستی انجام بدهیم چیست؟ مسلما کارهای زندگانی طبیعی نیست، زیرا این کارها از مجاری طبیعت بر ما تثبیت شده است. مانند کاری که مورچگان یا زنبوران عسل یا موریانه ها می کنند، این «بایستی کاری انجام داد»، مربوط به «من» یا «شخصیت» ما است. این کار را نه برای این که جاندار هستیم باید انجام بدهیم، زیرا حیواناتی هم بدون درک این «بایستی» کارهای طبیعی خود را انجام می دهند. بلکه به طور قطع یا احتمالی که از حیث ارزش مساوی قطع است، این کار مربوط به اعتلا و پیش برد روح است. این مسیر ما را به ایده آل رهبری می کند.