رنگ سبز گیاهان

گردش در چمن، افسردگی را می برد و دل را باز می کند. چرا؟ چون گیاهان، اغلب رنگ سبز دارند. اگر همه گیاهان به رنگ سرخ می بودند، گردش در چمن، در باغ و جنگل، فرح بخش نبود. بلکه برای اعصاب زیان داشت. آیا اگر نباتات سیاهرنگ می نمودند افسردگی را می بردند؟ یا آنکه دلمردگی می آوردند؟ آیا بشر در این هنگام تفریحگاهی داشت؟ آیا دلتنگی بشر دائمی نمی شد؟ آیا رنگ همه گیاهان، اگر زرد می بود و منظره پائیزه همیشگی بود، بشر چه می کرد؟ اگر گیاهان همه سپید رنگ بودند، دیگر چشمی صحیح و سالم یافت می شد؟
شما نمی توانید، برای مدتی به بیابانی پربرف نگاه کنید: رنگ سپیده برف چشم شما را می زند. پزشکان برای زندگی در برف عینک مخصوصی را برای چشم لازم می دانند. آیا اختیار سبز رنگی گیاهان، در میان رنگها، نشانه عقل و حکمت سازنده گیاهان نمی باشد؟ او گیاهان را برای زندگی و نشاط بشر آفریده است. اگر گیاهان به رنگی دیگر می بودند، نقض غرض در خلقت آنها پیدا می شد. پس سازنده گیاه و انسان یکی است، که دانا است، توانا است، مهربان است، حکیم است.