نفرین حضرت نوح درباره کفار

اینجا قرآن آن نفرین نوح را نقل می کند: «و قال نوح رب لا تذر علی الارض من الکافرین دیارا؛ پروردگارا در روی زمین از این کافران،‌ دیاری باقی نگذار،‌ چرا؟ اینها برای خودشان هم در آینده مفید نیستند و برای دیگران مضرند» پس حذف کردنی هستند. اینها به خدا یاد دادن که نمی خواهد،‌ اینها را که قرآن نقل می کند در واقع می خواهد بگوید که نوح در چه زمینه ای نفرین کرد. معنای این حرف این است که اگر پیغمبری احتمال بدهد که بنده ای بعدها هدایت خواهد شد او را از بین نمی برد و هلاک نمی کند نه به صورت نفرین و نه به صورت کشتن. من نمی دانم این قضیه اساسا اصل تاریخی دارد یا ندارد ولی حقیقت دارد و اگر اصل تاریخی ندارد با حقیقت منطبق است. می گویند مالک اشتر نخعی به امیرالمومنین (ع) گفت که شما در لیلة الحریر (چون می گویند حضرت هر کسی را در آن شب می کشت یک الله اکبر می گفت،‌ شمردند حدود پانصد نفر شد) چیزی از ما زیادتر نکشتید،‌ چطور شد؟ فرمود: فرق من و تو این بود که تو هر که از آنها جلویت می آمد می کشتی،‌ من اگر در نسل هایش یک مؤمن سراغ می داشتم نمی کشتم. من انتخاب می کردم و تو انتخاب نمی کردی.
امکان ندارد پیغمبر کسی را بکشد و احتمال نجات یافتن برای او در آینده باشد. نوح گفت (سخن نوح منعکس می شود برای اینکه سیره انبیا برای ما مشخص بشود): «انک ان تذرهم یضلوا عبادک و لا یلدوا الا فاجرا کفارا؛ خدایا! اگر تو اینها را عذاب نکنی دیگران را گمراه می کنند، در نسل آینده شان هم آدم خوبی وجود ندارد و از این نسل فاسد کثیف جز فاسق و کافر بسیار کافر کسی به وجود نمی آید.» آنگاه در آخر گفت: «رب اغفرلی و لوالدی و لمن دخل بیتی مومنا؛ پروردگارا مرا بیامرز، والدین مرا بیامرز و هر کسی که با ایمان «و» در حالی که مؤمن است در داخل خانه من است.» نگفت: همه فرزندان من، گفت: و هر کسی که داخل خانه من بشود و مومن باشد. نگفت: خدایا از بچه های من اگر از همان ردیفی هستند که فاسدند و در نسل آنها هم آدم صالحی نیست چون بچه من هستند صرف نظر کن،‌ بلکه گفت: اگر از آنها در خانه من هم کسی هست خدایا از بین ببر. و «للمومنین و المومنات» و هر مؤمن، هر مرد مؤمن و هر زن مؤمن را بیامرز. «و لا تزد الظالمین الا تبارا؛ و برای این مردم ظالم ستمگر میفزای مگر هلاکت را»