نفرین حضرت نوح بر قوم خویش

در کتاب آشنایی با قرآن 5 می خوانیم: وقتی که قوم نوح دعوت پیامبرشان را نپذیرفتند و او را تکذیب کردند «فدعا ربه؛ پروردگار خود را خواند»، که چه؟ «انی مغلوب؛ پروردگارا من دیگر الان مغلوبم»، یعنی اینها از هر جهت بر من غلبه کرده اند (بدیهی است که مقصودش غلبه ظاهری بود) یعنی من دیگر الان چاره ای ندارم، در چنگال اینها بیچاره هستم «فانتصر؛ خودت انتقام بگیر» یعنی عذاب خود را نازل کن.
همین طور که مفسرین گفته اند این آیه 10 سوره قمر «فدعا ربه انی مغلوب فانتصر» که در سه چهار کلمه در اینجا گفته شده همانهاست که در سوره نوح آیه 1 «انا ارسلنا نوحا؛ همانا ما نوح را فرستادیم» در ضمن چند آیه بیان شده است ولی اینجا چون باید مطلب را به طور اجمال بیان کند به طور مختصر ذکر می کند: «فدعا ربه انی مغلوب فانتصر» به قوم خودش نفرین کرد.
این را من از مرحوم ابوی مان شنیدم، یادم نیست که خودم هم در جایی دیده ام یا نه، و البته بعید هم نیست که از کرامات شهید اول باشد. می دانید که شهید اول را متهم کردند و فتوا به قتلش دادند و قاضی ای به نام جماعه فتوای قتلش را صادر کرد و این مرد بزرگ را به شکل خیلی فجیعی به شهادت رساندند. می گویند آن دم آخر کاغذی را از جیبش درآورد و نوشت: «رب انی مغلوب فانتصر». البته ایشان نقل می کردند که می گویند بعد که کاغذ را دیدند، در زیرش نوشته یافتند: «ان کنت عبدی فاصطبر؛ اگر بنده من هستی صبر کن».