لزوم انجام وصیت نیکو و عهد هنگام موت در کلام رسول اکرم (ص)

علی بن ابراهیم در تفسیر خود از امام صادق (ع) از پدرانشان (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) گفته اند: من لم یحسن وصیته عند الموت کان نقصا فی مروته. «هر کس در هنگام مرگ وصیت نیکوئی نکند، نقصانی در مروت اوست». کیفیت وصیت و عهد هنگام موت، قیل: یا رسول الله! و کیف یوصی المیت؟! قال: إذا حضرته وفاته واجتمع الناس إلیه قال: «گفته شد: ای رسول خدا! میت چگونه وصیت کند؟ فرمود: چون وفاتش برسد، و مردم در نزد او گرد آیند بگوید: بار پروردگارا! ای آفریننده آسمانها و زمین! دانا به غیب و آشکارا! بخشنده و مهربان».
«من ملتزم و متعهد می گردم و وصیت می کنم به تو، در این جهان دنیا که من این چنین هستم که شهادت می دهم که هیچ معبودی و مقصودی جز تو نیست! تو فرد و تنها هستی و هیچ شریک نداری، و اینکه محمد بنده تست و فرستاده تست، و اینکه بهشت حق است، و آتش حق است، و برانگیخته شدن از قبرها حق است، و حساب حق است، و اندازه و ترازوی عمل حق است، و دین همان است که تو توصیف کرده ای! و اسلام همان است که تو تشریع فرموده ای، و گفتار همان است که تو بیان نموده ای، و قرآن همان است که تو نازل کرده ای، و به درستی که حقا تو هستی خداوند که حقی و آشکارا هستی! خداوند محمد را از نزد ما و از جانب ما جزای خیر دهد، و محمد و آل او را به سلام تحیت بخشد. بار پروردگارا! تو هستی که در گرفتاری ها و غصه ها و شدائد، پایه اتکاء و دلگرمی و امید و استمداد منی؛ و در مصائب و واردات و شدت ها همنشین و هم صحبت منی؛ و تو هستی که صاحب اختیار و ولی نعمت منی!
بار پروردگار من و خدای پدران من! بقدر یک چشم بر هم نهادن مرا به خودم و به نفس خودم وا مگذار. چون اگر مرا به نفس خودم واگذار کنی، در آن صورت نزدیکترین نقطه به شرور و بدی ها خواهم بود، و دورترین نقطه از خیرات و خوبی ها. و در میان وحشت قبر من انیس من باش، و در روزی که تو را زیارت کنم و به لقاء تو مشرف آیم، عهد نامه ای که برای من قرار می دهی، باز شده و گسترده قرار بده
و پس از این إشهاد و وصیت، به خواسته هائی که دارد وصیت کند». و تصدیق این گونه وصیت در قرآن کریم است، در سوره ای که در آن، مریم ذکر شده است، در قول خداوند عزوجل که می فرماید: حق و مالکیت شفاعت را ندارد، مگر آن کسی که در نزد خداوند رحمن متعهد به عهد شده باشد. و این عهد و وصیت میت است. و وصیت بر هر مسلمانی حق است. و نیز بر هر مسلمانی لازم و واجب است که این وصیت را محفوظ نگاه دارد و آن را تعلیم دهد. و امیرالمؤمنین (ع) گفتند: این وصیت را به من رسول خدا تعلیم کرد. و رسول الله (ص) گفتند: این وصیت را به من جبرائیل تعلیم کرد.» (تفسیر مجمع البیان طبع صیدا مجلد 3 ص531).