ایمان به پیامبر اکرم

هر کس خدا را عصیان کند و رسول او را، به خاطر مخالفت با آنچه که رسول آورده است، برای اوست آتش جهنم برای همیشه، می فرماید: «حتی اذا راوا ما یوعدون فسیعلمون من اضعف ناصرا و اقل عددا» اینجا جمله ای مقدر است که بله، عده ای نبوت و رسالت را انکار می کنند و آنچه را که من فعلا می گویم باور ندارند، تکیه شان روی همان مسائل ظاهری است که تو اگر پیغمبر هستی پس کو جمعیتت؟ کو گروهت؟ کو مردمی که پشت سر تو باید باشند؟ سوره جن سوره مکی است، یعنی این آیات در وقتی نازل شده که پیغمبر اکرم (ص) در مکه بودند و هنوز عده کمی از مسلمین به پیغمبر پیوسته بودند، اینها هم که چشمشان ظاهر را می دید و این وعده وعیدها را باور نمی کردند. قرآن مکرر، هم برای دنیا و هم برای آخرت وعده ها می داد و مخصوص به آخرت نبود، برای دنیا هم وعده می داد که اسلام چنین و چنان می شود. آنها می گفتند کو تا این حرف ها؟ مگر این جور چیزها باوری است؟! قرآن می گوید: بگذار این حرف ها را بگویند تا آن زمانی که به چشم خودشان ببینند که این وعده ها راست است، آنوقت خواهند دانست که چه کسی یارانش ضعیف تر است و عددش کمتر. این آیه ممکن است اشاره به وضع آینده خود اسلام در مدینه باشد -که ظاهرش همان است- و حتی ممکن است که اشاره به وضع قیامت باشد. ولی بیشتر قرائن نشان می دهد که اشاره به همان وضع دنیاست. باور نمی کنند که اسلام پیشرفت می کند، از میان مردم ناصر و یاور پیدا می کند و عده و عده پیدا می کند، بنابراین می آیند تو را مسخره می کنند، می گویند این حرف ها یعنی چه؟! بگویند، تا وقتی که به چشم خود ببینند و به چشم خودشان در همین دنیا خواهند دید.