فطری بودن عبادت

از نظر قرآن مسأله به این شکل مطرح است که هیچگاه به مردم نمی گویند که شما باید اولا موجودی را عبادت کنید و ثانیا موجودی که عبادت می کنید باید خدا باشد؛ خیر، بلکه انسان نمی تواند بدون عبادت زیست کند، همه مردم به شکلی و به نوعی عبادت و پرستش دارند و این پرستش جزء غرایز ذاتی و فطری بشر است، یعنی بشر فطرتا گرایش دارد که یک چیزی را تقدیس و تنزیه کند و خویشتن را به او نزدیک نماید.
این گرایش در همه انسانها وجود دارد و همه مادیون نیز پرستنده هستند حتی کارل مارکس می گوید: من می خواهم انسان را از پرستیدن غیرانسان آزاد سازم، تا انسان خود را بپرستد. وی نیز توجه دارد که انسان باید چیزی را پرستش کند ولی به گفته خود می خواهد معبود حقیقی را نشان انسان دهد. پیام قرآن این است که ای انسان! رب خود، پروردگار خود، صاحب اختیار خودت را بپرست. آن صاحب اختیاری که تمام هستی به اراده او وابسته است و اگر یک لحظه غافل گردد؛ در هم فرو ریزند قالبها.