پیامبران و قاطعیت در ابلاغ پیام

پیامبران به حکم اینکه تکیه گاه خدایی دارند و هرگز از یاد نمی برند که «رسالتی» از طرف خداوند بر عهده آنها گذاشته شده است و کار «او» را انجام می دهند، در کار خود نهایت «خلوص» را دارند یعنی هیچ منظوری و هیچ هدفی جز هدایت بشر که خواسته خداوند است ندارند، از مردم «اجر و پاداش» برای انجام رسالت خود نمی خواهند. قرآن کریم در سوره شعرا به طور خلاصه گفتار بسیاری از پیامبران را در مواجهه با قومشان نقل کرده است و البته هر پیغمبری به مناسبت مشکل و مشکلاتی که در راه خویش می دیده است یک نوع پیام برای قوم خود داشته است ولی یکی از مطالبی که در پیام همه پیامبران تکرار شده است این است که: «من اجر و مزدی از شما نمی خواهم» به همین دلیل خلوص و بی نظری یکی از مشخصات پیامبری است و به همین جهت پیام پیامبران، همواره با یک قاطعیت بی نظیر همراه است.
پیامبران به حکم اینکه خود را «مبعوث» احساس می کنند و در رسالت خویش و ضرورت و ثمر بخشی آن کوچک ترین تردیدی ندارند با چنان «قاطعیتی» پیام خویش را تبلیغ می کنند و از آن دفاع می کنند که مانندی برای آن نتوان یافت. حضرت موسی (ع) به اتفاق برادرش حضرت هارون (ع)، در حالی که جامه هایی پشمینه بر تن و عصاهای چوبین در دست داشتند و همه تجهیزات ظاهریشان منحصر به این بود، بر فرعون وارد شدند و او را دعوت کردند و با کمال «قاطعیت» ابراز داشتند: «اگر دعوت ما را نپذیری زوال حکومت تو قطعی است و اگر دعوت ما را بپذیری و به راهی که ما می خواهیم وارد شوی ما عزت تو را تضمین می کنیم. فرعون با تعجب فراوان گفت: اینها را ببینید که از تضمین عزت من در صورت پیروی آنها، وگرنه زوال حکومت من سخن می گویند.» (نهج البلاغه، خطبه 190)
پیامبر اکرم (ص) در سال های اول بعثت که عده مسلمانان شاید از شمار انگشتان دو دست تجاوز نمی کرد، در جلسه ای که تاریخ، آن را به نام جلسه "یوم الانذار" ضبط کرده است، بزرگان بنی هاشم را گرد آورد و رسالت خویش را به آنان ابلاغ فرمود و با صراحت و قاطعیت اعلام کرد که دین من جهانگیر خواهد شد و سعادت شما در پیروی و قبول دعوت من است. این سخن آنچنان سنگین و باور نکردنی آمد که جمعیت با تعجب به یکدیگر نگاه کردند و جوابی نداده متفرق شدند. هنگامی که ابوطالب عموی پیغمبر اکرم پیام قریش را مبنی بر اینکه «حاضریم او را به پادشاهی برگزینیم، زیباترین دختران خود را به زنی به او بدهیم، او را ثروتمندترین فرد خود گردانیم، به شرط اینکه از سخنان خود دست بردارد»، به آن حضرت ابلاغ کرد، در جواب فرمود:« به خدا قسم اگر خورشید را در یک کفم و ماه را در کف دیگرم قرار دهند، هرگز از دعوت خود دست بر نمی دارم».
آری، همان طور که عصمت و عصمت از اشتباه در رهبری انسان ها از لوازم مجهز بودن به نیروی وحی و اتصال به خداست، «خلوص» و همچنین «قاطعیت» نیز از لوازم پیامبری است.