کیفر شراب و میخوارگی

1- «قال رسول الله ص أربعة لا تدخل بیتا واحدة منهن إلا خرب و لم یعمر بالبرکة الخیانة و شرب الخمر و السرقة و الزناء؛ رسول خدا (ص) فرمود: چهار چیز است که هیچ یک از آنها وارد خانه اى نمى شود جز آنکه آن خانه را خراب و برکت را از آن دور مى کند: خیانت، دزدى، باده نوشى و زنا».
2- «عن سلیمان بن خالد عن أبی عبد الله ع قال مدمن الخمر یلقى الله عز و جل کعابد وثن و من شرب منه شربة- لم یقبل الله عز و جل صلاته أربعین یوما؛ سلیمان بن خالد، از امام صادق (ع) روایت کرده است که: آدم میگسار در روز قیامت چون مردم بت پرست (از خاک) برانگیخته مى شود. و هر کس که جرعه اى شراب بنوشد، خداوند به مدت چهل روز نماز او را نمى پذیرد»
3- «عن إسماعیل بن سالم عن أبی جعفر ع قال سأله رجل فقال أصلحک الله شرب الخمر شر أم ترک الصلاة فقال شرب الخمر ثم قال و تدری لم ذاک قال لا قال لأنه یصیر فی حال لا یعرف ربه؛ اسماعیل بن سالم، نقل کرده است که مردى از امام صادق (ع) پرسید: خداوند تو را صحیح و سالم نگاه دارد! آیا باده نوشى (در نظر خدا) بدتر است یا ترک نماز؟ حضرت فرمود: باده نوشى. و سپس امام (ع) از او پرسید: آیا مى دانى علتش چیست؟ عرض کرد: نه فرمود: زیرا در آن حال (در حالت مستى و از خود بیخبرى) پروردگارش را نخواهد شناخت (و هیچ گناهى بالاتر از عدم معرفت نسبت به خداوند نیست)».
4- «عن مسعدة بن زیاد عن أبی عبد الله عن آبائه ع أن النبی ص قال یجیء مدمن الخمر یوم القیامة مزرقة عیناه مسودا وجهه مائلا شفته یسیل لعابه مشدودة ناصیته إلى إبهام قدمیه خارجة یده من صلبه فیفزع منه أهل الجمع إذ رأوه مقبلا على الحساب؛ مسعده بن زیاد، از امام صادق (ع) و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: آن که میگسار است، در روز قیامت با چشمانى کبود و چهره اى سیاه، و با حالتى نامتعادل (مانند حالت مستى) در حالى که یک طرف (بدن) او بر روى زمین کشیده مى شود، و در حالى که آب از دهانش جارى و انگشت شصت پاى او به موى پیشین سر او بسته شده و دستش از پشت کمر او بیرون آمده باشد (محشور مى گردد) و تمامى اهل محشر چون او را (با این قیافه زشت و حالت هراسناک) مشاهده کنند که براى حساب (به جانب میزان عدل الهى) مى رود، به هراس مى افتند و شیون سر مى دهند».
5- «عن مروک بن عبید عن رجل عن أبی عبد الله ع أنه قال من اکتحل بمیل من مسکر کحله الله عزوجل بمیل من نار قال إن أهل الری فی الدنیا من المسکر یموتون عطاشا و یحشرون عطاشا و یدخلون النار عطاشا؛ مروک بن عبید، از قول مردى، از امام صادق (ع) روایت کرده که فرمود: هر کس به میلى آلوده به شراب در چشم خود کشد (تا به گمان خود آن را مداوا نماید)، خداوند عزوجل در روز قیامت با میلى (میله اى) آتشین در چشم او سرمه کشد. و فرمود: کسانى که در این دنیا با شراب، سیراب مى شوند، با حالت عطش خواهند مرد، و تشنه محشور مى گردند، و در حال تشنگى وارد جهنم خواهند شد».
6- ؛ «عن الفضیل بن یسار قال سمعت أبا جعفر ع یقول من شرب الخمر فسکر منها لم یقبل الله صلاته أربعین یوما فإن ترک الصلاة فی هذه الأیام ضوعف علیه لترک الصلاة؛ فضیل بن یسار نقل کرده است که از امام محمدباقر (ع) شنیدم که مى فرمود: اگر کسى شراب بنوشد تا حدى که مست شود، خداوند تا چهل روز نمازش را نمى پذیرد، و اگر در این (در این چهل روز) نماز خود را (به عذر اینکه پذیرفته نمى شود) ترک نماید، عذابش به خاطر ترک نماز چند برابر خواهد شد».
7- «عن أبی الصحاری عن أبی عبد الله ع قال سألته عن شارب الخمر فقال لا یقبل الله منه صلاته ما دام فی عروقه منها شیء؛ ابوالصحارى نقل مى کند که از امام صادق (ع) در مورد کسى که شراب مى نوشد، پرسیدم، حضرت پاسخ داد: مادامى که اثر آن (شراب) در رگهایش وجود دارد، نمازش پذیرفته نیست».
8- «عن ابن مسکان عمن رواه عن أبی عبد الله ع قال [إن الله عز و جل جعل للشر أقفالا و جعل مفاتیح تلک الأقفال الشراب و أشر من الشراب الکذب؛ عبدالله مسکان از قول یکى از راویان از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: براستى که خداوند براى شر و کارهاى مفسده انگیز، قفلهایى قرار داده و کلید (تمامى) آن قفلها، شراب است، و بدتر از شراب، دروغ مى باشد (که آثار سوء آن به مراتب بیشتر از شرابخوارى گریبانگیر جامعه اسلامى مى گردد)».
9- «عن یعقوب بن شعیب عن أحدهما ع قال إن الله عز و جل جعل للمعصیة بیتا ثم جعل للبیت بابا ثم جعل للباب غلقا ثم جعل للغلق مفتاحا فمفتاح المعصیة الخمر؛ یعقوب بن شعیب، از امام محمدباقر یا امام صادق (ع) روایت کرده است که: خداوند عزوجل براى تمامى گناهان، خانه اى، و براى آن خانه درى و براى آن در، قفلى و براى آن قفل، کلیدى قرار داده است، و کلید تمامى گناهان، شراب و (شرابخوارى) است»
10- «عن أبی بصیر عن أبی عبد الله ع قال مدمن السرقة و الزناء و الشراب کعابد وثن؛ ابوبصیر، از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که کارش زنا، یا دزدى و یا باده نوشى است، (کیفر و سرانجام او) همانند بت پرست خواهد بود».
11- «عن جابر عن أبی جعفر ع قال لعن رسول الله ص فی الخمر عشرة غارسها و حارسها و عاصرها و شاربها و ساقیها و حاملها و المحمول إلیه و بائعها و مشتریها و آکل ثمنها؛ جابربن یزید جعفى از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) در رابطه با شراب، ده نفر را لعنت فرموده است: کارنده و پرورنده آن درخت، گیرنده شراب، نوشنده، ساقى، کسى که آن را با خود حمل مى کند، آنکه شراب برایش مى برد، فروشنده، خریدار، و کسى که نقدینگى خود را در این مسیر به کار مى گیرد (و تجارت شراب مى کند)».
12- «عن محمد بن جعفر القمی رفعه إلى أبی عبد الله ع قال الغناء عش النفاق و شرب الخمر مفتاح کل شر و شارب الخمر مکذب بکتاب الله عز و جل و لو صدق الله عز و جل لاجتنب محارمه؛ و به همین سند از محمدبن جعفر قمى -بى آنکه از راویان پیش از او نامى برده شود- روایت شده است که امام صادق (ع) فرمود: آوازخوانى (به نوعى که تحریم شده است) آشیانه نفاق (و دورویى) است، و باده نوشى کلید هر (کار) شرى است، و باده خوار (عملا) کتاب خداوند عزوجل (قرآن) را تکذیب مى کند چرا که اگر قول خداوند را باور داشت، از آنچه که (قرآن) حرام کرده است، پرهیز مى کرد».
13- «عن مسعدة بن زیاد عن جعفر بن محمد ع قال قال رسول الله ص من أدخل عرقا من عروقه شیئا مما یسکر کثیره عذب الله عز و جل ذلک العرق ستین و ثلاثمائة نوع من العذاب؛ مسعده بن زیاد، از امام صادق (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: هر کس در یکى از رگهاى بدن خود، اندکى از آنچه بسیارش مست کننده است، وارد کند، خداوند آن رگ او را به سیصد و شصت نوع عذاب، شکنجه و کیفر خواهد کرد».
14- «عن عمار بن موسى عن أبی عبد الله ع قال قال سئل عن الرجل إذا شرب المسکر ما حاله قال لا یقبل الله صلاته أربعین یوما و لیس له توبة فی الأربعین فإن مات فیها دخل النار؛ عماربن موسى (ساباطى) نقل کرده است که از امام صادق (ع) در باره وضع و حال مردى که شراب مى نوشد، سؤال شد. آن حضرت فرمود: خداوند تا چهل روز نماز او را نمى پذیرد، و در این چهل روز توبه اش (نیز) پذیرفته نیست و اگر در این فاصله زمانى از دنیا برود، به دوزخ خواهد رفت».
15- «عن أحمد بن إسماعیل الکاتب قال أقبل محمد بن علی ع فی المسجد الحرام فنظر إلیه قوم من قریش فقالوا هذا إله أهل العراق فقال بعضهم لو بعثتم إلیه بعضکم فسأله فأتاه شاب منهم فقال له یا عم ما أکبر الکبائر فقال شرب الخمر فأتاهم فأخبرهم فقالوا له عد إلیه فلم یزالوا به حتى عاد إلیه فسأله فقال له أ لم أقل لک یا ابن أخ شرب الخمر إن شرب الخمر یدخل صاحبه فی الزناء و السرقة و قتل النفس التی حرم الله إلا بالحق* و فی الشرک و تالله أفاعیل الخمر تعلو على کل ذنب کما تعلو شجرتها على کل شجرة؛ احمدبن اسماعیل به نقل از پدرش، روایت کرده است که (روزى) امام محمدباقر (ع) به جانب مسجد الحرام مى رفت (و در اثناى راه) گروهى از قریش، آن حضرت را دیدند، و گفتند: این خداى مردم عراق است!! تنى چند از آن گروه اظهار داشتند که یک نفر را از جانب خود به نزد آن حضرت گسیل دارید تا سؤالاتى مطرح کند، جوانى از آن میان برخاست و به خدمت حضرت شرفیاب شد، و پرسید: اى عمو! بزرگترین گناهان کبیره کدامین گناه است؟ فرمود: میگسارى. آن جوان به نزد دوستان خود شتافت و پاسخ آن حضرت را با آنان در میان گذارد. گروه به اصرار از او خواستند تا دوباره به نزد آن حضرت باز گردد و همان پرسش را مطرح سازد! جوان در اثر پافشارى دوستانش به نزد امام (ع) بازگشت و همان سؤال قبلى خود را تکرار کرد! حضرت به او فرمود: اى برادر زاده! مگر به تو نگفتم که میگسارى بزرگترین گناهان کبیره است؟! زیرا باده نوشى است که آدمى را در (دام) زنا، و دزدى، و قتل نفس -که خدا آن را حرام ساخته (آدمکشى) مگر در موارد که مجاز است- و (نیز) شرک به خداوند مى افکند. پیامدهاى شرابخوارى بر هر گناه دیگرى پیشى مى گیرد، بدانسان که درختش از جهت بلندى و دراز بودن (شاخه ها بر سایر) درختان برترى مى گیرد».
16- «عن العمرکی قال قلت للرضا ع إن ابن داود یذکر أنک قلت له شارب الخمر کافر قال صدق قد قلت له؛ عمرکى نقل کرده است که به امام رضا (ع) عرض کردم: ابن داود از شما روایت کرد که به او فرموده اید: شرابخوار، کافر است. فرمود: راست گفته است، من این (مطلب) را به او گفته ام».
17- ؛ «عن أبی محمد الأنصاری عن ابن سنان عن أبی عبد الله ع قال سألته عن الحثى فقال الحثى حرام و شاربه کشارب الخمر؛ ابومحمد انصارى (از ابن سنان) روایت کرده است که از امام صادق (ع) پرسیدم: آیا خوردن شرابى که از پوست خرما تهیه مى شود، حرام است؟ حضرت فرمود: بلى! حرام است، و کسى که آن را مى نوشد، حکم کسى را دارد که شراب بنوشد».

منـابـع

کلیــد واژه هــا