رفاعة ابن شداد بجلی

رفاعة بن شداد بجلی از یاران وفادار و برجسته حضرت علی (ع) و رهبران شیعه در کوفه که تا بعد از واقعه عاشورا و قیام مختار ثقفی حیات داشت. نسب او به قبیله «بجیله» می رسد که اغلب این قبیله در خلافت حضرت علی بن ابیطالب، جانب حضرت بودند و بعدها نیز همین گرایش در آنان استمرار داشت و با اشاعه تشیع و شیعیان در زمان امامان پنجم و ششم علیهماالسلام بسیاری از آنها از شاگردان و یاران آن دو امام و امامان بعدی در آمدند. از اینرو بسیاری از محدثان شیعه، از آنانند. رفاعه از معدود کسانی بوده که همراه "مالک اشتر" در مراسم تجهیز "ابوذر" و دفن او در منطقه «ربذه» شرکت داشت. او در حکومت علی بن ابیطالب قاضی شهر «اهواز» شد و وقتی استاندار آن شهر خیانت کرد، امیرالمؤمنین علی (ع) به "رفاعه" نامه نوشت و دستور داد که او را زندانی کند. در جنگ جمل، فرمانده سواران و پیادگان «بجیله» در سپاه حضرت علی بود (کتاب استراتژی نظامی امام علی (ع)). در جنگ صفین نیز به فرمان علی (ع)، پرچمدار همین قبیله (بجیله) شد. در زمان "معاویه" همراه "عمرو ابن حمق" به شهر موصل فرار کرد و با شهامت بی نظیری خودش را از دست مأموران حکومتی رهانید.

رفاعة بن شداد در جای دیگر تاریخ
بعد از مرگ معاویه او از رهبران شیعه در کوفه و از اولین کسانی بود که برای حسین بن علی (ع) نامه نوشتند و آن حضرت را به کوفه دعوت کردند. رفاعه در جنبش توابین بعد از هلاکت یزیدبن معاوِیه 64 هـ ق، یکی از سران پنجگانه جنبش و متفق با سلیمان بن صرد خزاعی و از اعراب بود که به خونخواهی حضرت حسین بن علی (ع) بپاخاست و مردم را ساماندهی کرده تا با قاتلین و مخالفین حضرت و حکومت شام عبیدالله ابن زیاد بجنگند. این جنگ در منطقه «عین الورده» انجام و بعد از شهادت سلیمان از سران توابین، رفاعه بقیه سپاه را جمع آوری و به عراق بازگرداند. رفاعة بن شداد در قیام مختار و جنگ او با "زبیری ها" همراه مختار در سال 66 هجری قمری به شهادت رسید.

منـابـع

کلیــد واژه هــا