ثواب بیمار و بیماریها و عیادت از بیمار

ثواب تب
1- «عن الهیثم بن أبی مسروق عن شیخ من أصحابنا یکنى بأبی عبد الله عن رجل عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص الحمى رائد الموت و سجن الله فی أرضه و فورها و حرها من جهنم و هی حظ کل مؤمن من النار؛ هیثم بن ابى مسروق، از قول یکى از بزرگان که کنیه اش ابى عبدالله بود، و او از مردى دیگر به نقل از امام صادق (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: تب، طلیعه و پیش درآمد مرگ است، و زندان خداوند در زمین به حساب مى آید، و هرم و حرارتش از (آتش) جهنم است، که قسمت و بهره هر مؤمنى از آتش دوزخ تواند بود.
2- «عن الزهری عن علی بن الحسین ع قال نعم الوجع الحمى تعطی کل عضو قسطه من البلاء و لا خیر فیمن لا یبتلى؛ زهرى از امام زین العابدین (ع) روایت کرده است که فرمود: تب، درد خوبى است، که به هر عضوى (از اعضاى بدن) قسمت خود را از بلا مى دهد، و کسى که (به دردهایى از این قبیل) مبتلا نمى شود، خیر و خوبى در او نیست (و نباید از آنان توقع کارهاى نیک و خداپسندانه داشت چرا که خداوند آنان را در دنیا به خود واگذاشته است تا در آخرت یک جا به حسابشان برسد)».
3- «یوسف بن إسماعیل بإسناد له قال إن المؤمن إذا حم حمى واحدة تناثرت الذنوب منه کورق الشجر فإن أن على فراشه فأنینه تسبیح و صیاحه تهلیل و تقلبه على فراشه کمن یضرب بسیفه فی سبیل الله فإن أقبل یعبد الله بین إخوانه و أصحابه کان مغفورا له فطوبى له إن تاب و ویل له إن عاد و العافیة أحب إلینا؛ یوسف بن اسماعیل روایت میکند که هرگاه مومن به تب مبتلا مى شود، گناهان مانند برگ درخت از او مى ریزد، و زمانى که در بستر خود ناله مى کند، ناله اش به منزله تسبیح و فریادش تهلیل (گفتن لا إله إلا الله) خواهد بود و در بستر خود از درد به خود مى پیچد و از این پهلو به آن پهلو مى غلطد، به منزله آن است که در راه خود شمشیر مى زند؛ و اگر در میان برادران و دوستان خود (که براى عیادت او آمده اند) به عبادت خداوند مشغول شود آمرزیده خواهد شد؛ پس خوشا به حال او اگر (در این حال) توبه کند، و واى بر او اگر (ناسپاسى کند و یا پس از بهبود، باز) به گناه آلوده شود. (به هر حال) سلامت و عافیت در نزد ما گرامیتر و دوست داشتنى تر است».

ثواب یک شب تب
1- «عن الزهری قال سمعت علی بن الحسین زین العابدین ع یقول حمى لیلة کفارة سنة و ذلک أن ألمها یبقى فی الجسد سنة؛ زهرى مى گوید که: از امام زین العابدین (ع) شنیدم که فرمود: تب یک شب، کفاره گناهان یک سال (آدمى) است، بدین جهت که آثار ناشى از آن (ضعف و ناتوانى) تا یک سال در بدن باقى مى ماند».
2- «عن محمد بن مروان عن أبی عبد الله ع قال حمى لیلة کفارة لما قبلها و لما بعدها؛ محمدبن مروان از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: تب یک شب، کفاره گناهان گذشته و آینده (آدمى) است».

ثواب کسى که بیمار شده و آن را پذیرفته و براى آن خدا را سپاس گوید
«عن أبی عبد الرحمن عن أبی عبد الله ع قال سمعته یقول من اشتکى لیلة فقبلها بقبولها و أدى إلى الله شکرها کانت له کفارة ستین سنة قال قلت و ما معنى قبلها بقبولها قال صبر على ما کان فیها؛ ابو عبدالرحمن گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: کسى که یک شب، بیمار شود و به پذیرفتن آن، آن را نیکو بپذیرد و خدا را بخاطر آن شکر و سپاس گوید، به منزله کفاره شصت سال (عمر سراسر غفلت و لغزش) اوست. راوى مى پرسد: منظور از به پذیرفتن آن، آن را نیکو بپذیرد، چیست؟! حضرت فرمود: بردبارى و تحمل هر چه در آن است (از درد و ناراحتى و...)».

ثواب بیمارى
«عن محمد بن سنان عن الرضا ع قال المرض للمؤمن تطهیر و رحمة و للکافر تعذیب و لعنة و إن المرض لا یزال بالمؤمن حتى لا یکون علیه ذنب؛ محمدبن سنان از امام رضا (ع) روایت کرده است که فرمود: بیمارى، مایه پاکى و رحمت مؤمن است و موجب عذاب و لعنت کافر؛ و همانا بیمارى پیوسته با مؤمن خواهد بود تا گناهى بر او باقى نگذارد».

ثواب شبى با سر درد بسر بردن
«عن سعدان بن مسلم عن أبی عبد الله ع قال صداع لیلة تحط کل خطیئة إلا الکبائر؛ سعدان بن مسلم از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: شبى سردرد کشیدن (و بیمارى سر درد را تحمل کردن)، تمام گناهان (آدمى) را -بجز گناهان کبیره- از بین مى برد».

ثواب بیمار
1- «عن عبد الحمید عن أبی إبراهیم موسى بن جعفر ع قال قال رسول الله ص للمریض أربع خصال یرفع عنه القلم و یأمر الله الملک یکتب له فضلا کان یعمله فی صحته و یتبع مرضه کل عضو فی جسده فیستخرج ذنوبه منه فإن مات مات مغفورا له و إن عاش عاش مغفورا له؛ ابراهیم بن عبدالحمید از حضرت موسى بن جعفر (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: براى بیمار (مؤمن) چهار خصوصیت و ویژگى وجود دارد: (1) 1- قلم از او برداشته مى شود (گناهى بر او نوشته نمى شود). 2- و خداوند به فرشتگان مراقب او فرمان مى دهد تا (ثواب) تمام کارهاى خوبى را که در زمان سلامتى، توفیق انجام آن را داشته است، در نامه اعمال او ثبت کنند. 3- و (اثر) آن بیمارى به هر عضوى از اعضاى بدن او رسیده، گناهانى را که توسط آن عضو انجام گرفته است از بین مى برد. 4- و اگر در این حالت بمیرد، آمرزیده از دنیا رفته است و اگر زنده بماند (و از این بیمارى جان سالم بدر برد) باز هم مورد آمرزش قرار خواهد گرفت».
2- «عن الحسین قال قال رسول الله ص إذا مرض المسلم کتب الله له کأحسن ما کان یعمله فی صحته و تساقطت ذنوبه کما یتساقط ورق الشجر؛ حسین روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: اگر مسلمانى بیمار شود، خداوند (ثواب) بهترین اعمالى را که در زمان سلامتى انجام داده است در نامه اعمال او ثبت مى کند، و همان گونه که برگ از درخت فرو مى ریزد گناهان او نیز فرو مى ریزد».
3- «عن أبی عبیدة الحذاء عن أبی عبد الله ع قال من عاد مریضا فی الله لم یسأل المریض للعائد شیئا إلا استجاب الله له؛ ابوعبیده حذاء از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که براى خدا به عیادت بیمارى برود، آنچه را که بیمار در حق او دعا کند خداوند آن را مستجاب مى فرماید».

ثواب تحمل بیمارى کودک
«عن عیسى بن عبد الله القصری عن أبیه عن جده عن أمیر المؤمنین ع فی المرض یصیب للصبی قال کفارة لوالدیه؛ عیسى بن عبدالله عمرى، از پدرش، از جدش، از امیر مؤمنان (ع) نقل کرده است که آن حضرت در مورد بیمارى کودک فرمود: بیمارى او (کودک) کفاره گناهان پدر و مادرش مى باش».

ثواب عیادت بیمار، غسل مرده ها، تشییع جنازه، و تسلیت دادن
«عن أبی الجارود عن أبی جعفر ع قال کان فیما ناجى الله به موسى ع ربه أن قال یا رب أعلمنی مما بلغ من عیادة المریض من الأجر قال عز و جل أوکل به ملکا یعوده فی قبره إلى محشره قال یا رب فما لمن غسل الموتى قال أغسله من ذنوبه کما ولدته أمه قال یا رب فما لمن شیع الجنازة قال أوکل به ملائکة من ملائکتی معهم رایات یشیعونهم من قبورهم إلى محشرهم قال یا رب فما لمن عزى الثکلى قال أظله فی ظلی یوم لا ظل إلا ظلی؛ ابوجارود از امام محمد باقر (ع) روایت کرده است که فرمود: از جمله فرازهایى که در مناجات حضرت موسى (ع) با پروردگار وجود داشت این بود که: پروردگارا! ثواب و پاداش کسى که بیمارى را عیادت کند چیست؟ خداى عزوجل فرمود: فرشته اى را در قبر بر او (عیادت کننده) مى گمارم که تا روز محشر از او عیادت کند. موسى (ع) عرض کرد: پروردگارا! پاداش کسى که مردگان را غسل مى دهد چیست؟ فرمود: او را از (آلودگى) گناهانش مى شویم، تا همانند روزى که از مادر زاده شده است (پاک و پاکیزه) باشد. موسى (ع) باز پرسید: پروردگارا! پاداش کسى که جنازه مرده اى را تشییع مى کند، چیست؟ خداوند فرمود: فوجى از فرشتگانم را به همراه پرچمهائى بر آنان مى گمارم، که از گورشان تا محشر بدرقه کنند. موسى (ع) باز پرسید: پروردگارا! پاداش کسى که خانواده داغدارى را تسلیت و دلدارى دهد، چیست؟ خداوند فرمود: در سایه خود بر سر او مى گسترانم در آن روزى که سایه اى جز سایه (لطف و بخشش) من نیست».

منـابـع

کلیــد واژه هــا