بشارت حضرت مسیح

خدای سبحان از زبان حضرت عیسی (ع) می فرماید: «ومبشرا برسول یأتی من بعدی اسمه أحمد؛ به شما بشارت می دهم وجود پیامبری پس از خود را که نام [مبارک] او احمد (ص) است.» (صف/ 6) بنابراین من حلقه اتصالی هستم که امت موسی و کتاب او را، به امت پیامبر آینده (پیامبر اسلام) و کتاب او، پیوند می دهم.
بشارت در موردی است که پیامبر بعدی مطلب نو و تازهای را برای امتش یا برای دیگران بیاورد، اگر پیغمبر خاتم در سطح انبیای گذشته یا در سطح رسالت عیسای مسیح (ع) سخن گفته باشد اولا نیازی به آمدن پیغمبر نبود، ثانیا مجالی برای بشارت نبود چون پیغمبر جدید سخن تازهای نمی آورد تا حضرت عیسی (ع) به آمدنش بشارت دهد. از اینکه در سوره ی "صف" می فرماید: «عیسای مسیح به قومش فرمود: من کتاب آسمانی پیامبر گذشته را تصدیق می کنم و نسبت به آینده، آمدن پیامبری را بشارت می دهم.» معلوم می شود که رسول اکرم (ص) از حضرت عیسی (ع) افضل و قرآن از انجیل بالاتر و رهاورد پیغمبر اسلام بیش از رهاورد مسیح (ع) است تا معنای بشارت تحقق یابد. پس رسول اکرم (ص) بر اساس تبشیر حضرت مسیح (ع) همه ی مزایای علمی انبیای گذشته را، که عیسای مسیح داشت، و همه ی مزایای خاصه ی عیسای مسیح را داراست.
عجب اینکه طایفه یهود، قبل از مشرکان عرب، این پیامبر (ص9 را شناخته بودند و حتی برای شوق دیدار او ترک وطن نموده، و طوائفی از آنها در سرزمین مدینه ساکن شدند، اما با اینهمه بسیاری از بت پرستان، سرانجام این پیامبر موعود را شناخته و ایمان آوردند ولی بسیاری از یهود بر لجاج و عناد و انکار باقی ماندند. گروهی از مفسران ضمیر در «فلما جاءهم» را به پیامبر اسلام (احمد)، برگردانده اند، ولی بعضی معتقدند که ضمیر به حضرت عیسی (ع) برمی گردد، یعنی هنگامی که عیسی (ع) معجزات روشن را برای بنی اسرائیل آورد آن را انکار کرده، سحرش خواندند. ولی آیات بعد نشان می دهد که تفسیر اول صحیحتر است، چرا که در این آیات تکیه روی اسلام و پیامبر اسلام (ص) شده است.

رابطه بشارت و تکامل دین
تعبیر "بشارت" در مورد خبر دادن مسیح (ع) از ظهور اسلام در آیه ی 6 سوره ی صف «مبشرا برسول یأتی من بعدی اسمه أحمد؛ به رسولی که پس از من می آید و نامش احمد است بشارت می دهم.» اشاره لطیفی به تکامل این آئین نسبت به آئینهای پیشین است، بررسی آیات قرآن و مقایسه معارف و تعلیمات اسلام در زمینه عقائد، احکام، قوانین و مسائل اخلاقی و اجتماعی با آنچه در کتب عهدین (تورات و انجیل) آمده است این برتری را به وضوح نشان می دهد.
گرچه در آیه فوق ذکری از این سخن به میان نیامده که این بشارت در متن کتاب آسمانی مسیح بوده یا نه، ولی آیات دیگر قرآن گواه بر ذکر آن در خود انجیل است در آیه 156 اعراف می خوانیم: «الذین یتبعون الرسول النبی الأمی الذی یجدونه مکتوبا عندهم فی التوراة و الإنجیل؛ آنها که از فرستاده خدا، پیامبر امی پیروی می کنند، همان کس که صفاتش را در تورات و انجیلی که نزدشان است مکتوب می بینند.» و بعضی آیات دیگر.