نزول کتاب پس از موسی علیه السلام

رسول خدا (ص) یهودیان را دعوت به سوى اسلام کرد، و در این باره تشویقشان فرمود، و از مخالفت بر حذرشان داشت، اما زیر بار نرفتند، معاذ بن جبل و سعد بن عباده و عقبة بن وهب به آنان گفتند «اى گروه یهودیان از خدا بترسید به خدا سوگند شما یقین و اطلاع کافى دارید به اینکه محمد (ص) فرستاده خدا است، مگر شما نبودید که قبل از بعثت آن جناب، درباره اش صحبت مى کردید نشانیهایش را مى گفتید چطور شد حالا که او مبعوث شده دعوتش را قبول نمى کنید؟»
رافع بن حریمله و وهب بن یهودا قضیه را حاشا کرده و گفتند: «ما هرگز چنین سخنى را براى شما نگفتیم و خدا بعد از موسى هیچ کتابى نازل نکرده نه انجیل را قبول داریم و نه قرآن را.» (و هیچ بشیر و نذیرى نفرستاده، نه عیسى و نه محمد)، وحی الهی گفتار آنان را با نقد، یادآور می شود و می فرماید: «یا أهل الکتاب قد جاءکم رسولنا یبین لکم على فترة من الرسل أن تقولوا ما جاءنا من بشیر و لا نذیر فقد جاءکم بشیر و نذیر و الله على کل شی ء قدیر؛ اى اهل کتاب! رسول ما پس از فاصله زمانى او با پیامبران به سوى شما آمد که حق را براى شما بیان کند، تا نگویید براى ما مژده رسان و هشدار دهنده اى نیامد پس [اینک] بشیر و نذیر به سوى شما آمد، و خدا بر هر چیزى تواناست.» (مائده/ 19)
آرى "بشیر" و "نذیر" یعنى پیامبر اسلام (ص) که افراد با ایمان و نیکوکار را به رحمت و پاداش الهى بشارت داده و افراد بى ایمان و گنهکار و آلوده را از کیفرهاى الهى بیم م یدهد به سوى شما آمد (فقد جاءکم بشیر و نذیر). "فترت" در اصل به معنى سکون و آرامش است و به فاصله میان دو جنبش و حرکت یا دو کوشش و نهضت و انقلاب نیز گفته می شود. و از آنجا که در فاصله میان موسى (ع) و مسیح (ع) پیامبران و رسولانى وجود داشتند، اما در میان حضرت مسیح و پیغمبر اسلام (ص) به این شکل نبود، قرآن این دوران را دوران "فترت رسل" نامیده است، و می دانیم که در میان دوران مسیح و بعثت پیامبر (ص) حدود ششصد سال فاصله بود.
ولى طبق آنچه در قرآن، سوره ی یس آیه ی 14 به آن اشاره شده: «إذ أرسلنا إلیهم اثنین فکذبوهما فعززنا بثالث فقالوا إنا إلیکم مرسلون؛ آن گاه که دو تن را به سویشان فرستادیم، ولى تکذیبشان کردند و [آنها را] با سومى تقویت نمودیم، پس گفتند: ما به سوى شما فرستاده شده ایم.» و طبق آنچه مفسران اسلامى گفته اند حد اقل در میان این دو پیامبر، سه نفر از رسولان آمده اند و بعضى عدد آنها را چهار نفر می دانند، اما در هر حال میان وفات آن رسولان و پیامبر اسلام (ص) فاصله اى وجود داشت و به همین دلیل در قرآن از آن به عنوان دوران "فترت" یاد شده است.