فرقه های دین جین

دسته بندی اصلی در بین پیروان دین جاینی میان فرقه سپید جامگان «اشوه تامباره» و فرقه آسمان جامگان «دیگ آمبره» است. حدود 310 سال پیش از میلاد مسیح، هنگامی که جامعه درویشان (زاهدان مرتاض) از یک قحطی بزرگ در شمال هند رنج می برد، یک گروه حدودا 12000 نفره از طرفداران جاینی به رهبری بهادراباهو به میسور در جنوب هند مهاجرت کردند. در آن منطقه گرمتر، که طبیعتا لباس کمتری مورد احتیاج بود، ریاضت کشی و زهد سخت تری نسبت به جاینی های منطقه شمالی رعایت می شد. این دو فرقه قطعا در حدود سال 82 میلادی، روی بحث جدال برانگیز لباس پوشیدن تقسیم شدند. از آن تاریخ به بعد اکثر جاینی هایی که در مناطق خنکتر شمال کوههای ویندیا زندگی می کنند به فرقه سپید جامگان و یا اشو تامباره، و جاینی های نیمه جنوبی هند به فرقه برهنگان دیگ آمبره تعلق داشته اند، هرچند مهاجمین مسلمان، طرفداران فرقه دیگ آمبره را وادار کرده اند که حداقل یک لنگ بپوشند. این دو فرقه روی مسئله لباس پوشاندن به بتهای خود نیز اختلاف نظر دارند. افراد فرقه اشو تامباره، بتها را نیز مثل آدمها لباس سفید ساده می پوشانند. بتهای فرقه دیگ آمبره، همچون عبادت کنندگان آنها، بدون پوشش هستند.
اختلاف بارز دیگر بین این دو فرقه روی نحوه برخورد آنها با زنها است. راهبه های رسمی تنها در فرقه اشو تامباره یافت می شوند. فرقه دیگ آمبره به زنها اجازه نمی دهد که از طریق راهبه شدن به رستگاری دینی دست یابند، مگر اینکه زنی به خاطر زندگی خوبی که داشته در تولد بعدی خود به صورت یک مرد آفریده شود.
سومین گروه عمده در بین طرفداران دین جاینی فرقه غیر بت پرست استهانکوسی است که در سال 1474 میلادی توسط یکی از مصلحین فرقه اشو تامباره بنیانگذاری شد. وی در آن سال متوجه شد که در بعضی از کتب مقدس دین جاینی هیچ اشاره ای به بتها به عمل نیامده است. اعضای این فرقه جدید نیز به یازده دسته تقسیم شده اند. فرقه اشو تامباره نیز حداقل به هشتاد و چهار گروه فرعی یا فرقه های کوچکتر تقسیم شده است.