اسحاق بن حیاه حضرمی

از جنایتکاران لشگر عمر بن سعد در کربلا که لباس امام حسین (ع) را سرقت و جنایات دیگری هم مرتکب شد. نام پدرش را حریه، یحیی و حویه، نیز گفته اند.
روز عاشورا، پس از شهادت حسین بن علی (ع)، لشگر عمربن سعد به جهت غارت لباس های او بر جسد مقدسش حمله کردند. اسحاق بن حیوه، پیراهن آن حضرت را ربود و به سرقت برد و پوشید، در حالی که در آن پیراهن بیشتر از 110 سوراخ از تیر و نیزه و شمشیر بود. اگرچه این عدد را به اختلاف ذکر کرده اند.
اسحاق بعد از این قضیه به مرض پیسی مبتلا شد و موی سر و رویش ریخت.
دیگر از جنایت این ملعون، آنکه وقتی امام حسین (ع) شهید شد، عمر بن سعد (لعنة الله علیه) در بین یارانش فریاد زد که: «چه کسی داوطلب می شود که بر بدن حسین با اسب بتازد؟» او، (اسحاق حضرمی) با چند نفر دیگر حاضر بر این کار شدند. آمد و با اسب خویش بر بدن امام (ع) تاخت، چندان که پشت و سینه آن حضرت درهم شکست؛ و بعد هم به اتفاق دیگر جانیان، نزد عبیدالله بن زیاد رفتند و جایزه اندکی از او گرفتند. ابوعمر زاهد می گوید: «در نسب آنها دیدیم که همگی حرامزاده بودند.»

سرانجام شوم زندگی او:
به نقل از «نفس المهموم»، مختار ثقفی در زمان خونخواهی شهدای کربلا، او و دوستانش را گرفت و دست و پایشان را به بندهای آهنین بست و دستور داد آنقدر اسب بر بدن آنها تاختند تا هلاک شدند.