دعوت انبیاء به اصلاح و نهی از فساد در زمین

دعوت به اصلاح و نهی از فساد در زمین یکی از برنامه های اصلی دعوت انبیاء است و به تعبیر دیگر ادیان الهی علاوه بر مسائل فردی ناظر به وضع اجتماع بوده و همگان را به مشارکت در اصلاح اجتماع و مبارزه با فساد دعوت می نمود.
لذا در چهاردهمین آیه مورد بحث به عنوان یک اعتراض عمومی به اقوام پیشین که گرفتار عذاب الهی شدند، می فرماید: «فلو لا کان من القرون من قبلکم أولوا بقیة ینهون عن الفساد فی الأرض إلا قلیلا ممن أنجینا منهم؛ از چه رو در میان نسل‏ هاى پیش از شما خردمندانى نبودند که (مردم را) از فساد در زمین نهى کنند (تا گرفتار عذاب نشوند)؟ جز اندکى از کسانى از آنها که نجاتشان دادیم (پیامبران و پیروانشان).» (هود/ 116)
«اولوا بقیه» به معنی «صاحبان باقیمانده» است و از آنجا که معمولا انسان اشیاء نفیس را ذخیره می کند و نزد خود باقی می گذارد، این تعبیر به معنی کسانی است که صاحب سرمایه های نفیس هستند، یعنی صاحبان دانش و شخصیت و نفوذ و قدرت و چنین اشخاصی هستند که می توانند جلو فساد در زمین را بگیرند و سبب بقاء ملت ها گردند.
به هر حال از این تعبیر روشن می شود که وظیفه امر به معروف و مبارزه با فساد مخصوصا در سطح دانشمندان و صاحبان قدرت در تمام ادیان الهی بوده و به خاطر انحراف از این وظیفه اقوام زیادی به مجازات الهی گرفتار شدند.