مؤمن و تلاش برای پاکسازی حریم ایمان

خداوند در سوره انعام آیه 82 میفرماید: «الَّذِينَ آمَنُواْ وَلَمْ يَلْبِسُواْ إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ؛ آنها که ایمان آوردند و ایمان خویش را با شرک و ستم نیالودند، ایمنی تنها از آن آنهاست و آنها هدایت یافتگانند».

پیام آیه
1- حفظ ایمان همچون تمام پدیده ها نیازمند شرایط مناسب خویش است شرایطی که اگر خللی در هر یک از آنها وارد شود هم گوهر ایمان آسیب می بیند و هم آثار و برکات مورد انتظار از آن منتفی می شود.
2- ایمان یعنی پذیرش حق و و عدل مطلق و بی نهایت و این یعنی پاکی و رهایی از تمام ستم ها و زشتی ها و ناپاکی ها، بر این اساس هر چه بوئی از توحید در آن نباشد و رنگ و بوی ستم در آن باشد، رهاوردش دوری از حقیقت ایمان است.
3- امنیت و هدایت مطلق که آرام گرفتن در حریم قدس الهی است تنها محصول ایمانی است که پیوسته از گزند آفات مصون نگه داشته شود. روشن است که ایمان آفت دیده که حریمش با ظلم و شرک هر چند کم رنگ آلوده شده باشد پیامدش امنیت و هدایت نخواهد بود.
4- ظلم به خویش بدترین نوع ظلم است و روشن ترین نوعش از دست دادن نعمتی است که خداوند نصیب انسان کرده است و این محرومیت معلول انتخاب بد است. یعنی انسان گوهر ایمانش را با بی توجهی و بی دقتی و سطحی نگری و خام اندیشی در معرض آسیب قرار دهد و در پاسداری از حریم آن کوتاهی کند.

جمع بندی پیام ها
این است که مؤمن اگر در پی امنیت و هدایت است باید موانع تحقق این خواسته ها را از درون و بیرون برطرف کند و آینه دلش را از غبار شرک و ناپاکی و بی عدالتی پاک کند تا بتواند در پرتو معنویت و نور ایمان هم آرام یابد و هم راه تحقق را بپیماید.