مبنای دوستی بین کفار قریش از نظر قرآن

قرآن کریم بعد از اینکه کفار قریش را در این حد می کوبد که «هل ینظرون الا الساعة ان تأتیهم بغتة و هم لا یشعرون؛ دیگر چیزی در انتظار اینها نیست جز مرگ» می فرماید: «الا خلاء یومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقین؛ دوستان در قیامت همه با همدیگر دشمن اند مگر پرهیزکاران» (زخرف/ 66-67)
قرآن می خواهد بگوید اینها که در دنیا امروز با یکدیگر دوست و متحدند و علیه پیامبر اکرم (ص) متشکل اند، مبنای دوستی و تشکل و وحدتشان علیه پیغمبر اکرم (ص) امور انسانی نیست بلکه منافعشان است، یعنی: ای دوستان امروز! ای گروهی که دور هم جمع شده اید و منافع، شما را در یک جا جمع و متحد و متشکل کرده است، از جمله خبرهایی که به شما می دهم این است که در قیامت دشمن خونی یکدیگر خواهید بود. به نظر می رسد این آیه «الا خلاء یومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقین» به همین جهت دنبال آیه قبل آمده است، دارد به آنها می گوید که این رفاقت ها و دوستی های شما و این خلت های شما بر مبنای مطامع است، این دوستی ها آنجا که پای این مطامع در کار نیست و حقایق ظهور می کند یک جا تبدیل به دشمنی خواهد شد.