معجزه، وحی و الهام اختصاص به پیامبران ندارد

نبوت به این نیست که شخصی معجزه و کرامت داشته باشد، به دلیل اینکه قرآن کریم برای افرادی معجزه و کرامت نقل می کند که اساسا اینها پیغمبر نبوده اند.
از نظر قرآن عمل خارق العاده اعم است از اینکه شخص پیغمبر باشد یا نباشد. از جمله همین داستانی که از قرآن نقل کرده اند که در آن، عفریت در جلسه سلیمان (ع) گفت که من آن تخت را مثلا در ظرف دو ساعت می آورم و آن کسی که علمی از کتاب داشت -و قرآن اسمش را نبرده- گفت من در یک چشم به هم زدن می آورم. آنها اساسا پیغمبر نبوده اند.
بنابراین قرآن معجزه را اعم می داند از اینکه شخصی پیغمبر باشد یا نباشد، همچنان که حتی مسئله الهام و اینکه به کسی از غیب چیزی القاء بشود نیز اعم است از اینکه شخص پیغمبر باشد یا نباشد باز به دلیل اینکه خود قرآن برای افرادی که آنها پیغمبر نیستند این قضایا را نقل می کند مثل داستان هایی که برای مریم (س) نقل کرده. مریم مسلم پیغمبر نبوده، قرآن هم هر جا که پیغمبران را اسم برده اسم مریم را به عنوان یک پیغمبر نبرده و حال آنکه قرآن معجزات و خوارق عادات و الهامات و القائاتی برای مریم نقل می کند که حتی پیغمبر زمانش زکریا (ع) تعجب می کند و به مریم می گوید: «یا مریم انی لک هذا» اینها از کجاست؟ گفت: «هو من عندالله» (آل عمران/ 37)
بنابراین اگر ایرادی وارد باشد بر قرآن وارد است نه بر ما، به جهت اینکه قرآن هم معجزه را برای غیر پیغمبران ذکر کرده، هم وحی و الهام را برای غیر پیغمبران ذکر کرده. پیغمبر چیز دیگری است. حساب نبوت حساب خبر باز آوردن است.