طبقات موبدان (روحانیان) در ایران قبل از اسلام

سعید نفیسی در کتاب "تاریخ اجتماعی ایران" می گوید:
در دوره قبل از اسلام طبقه روحانیان در ایران برتری کامل در همه شؤون اجتماعی داشتند.
روحانیان به سه دسته تقسیم می شدند: نخست موبدان بودند. سرکرده موبدان، به عنوان موبدان موبد، یا موبد موبدان در پایتخت، اول شخص مملکت و دارای اختیارات نامحدود بوده است.
پس از موبدان طبقه هیربدان بودند که قضاوت و تعلیم و تربیت فرزندان سپرده به ایشان بوده است، و در این دوره تعلیم و تربیت و فراگرفتن علوم متداول انحصار به موبدزادگان و نجیب زادگان داشته و اکثریت نزدیک به اتفاق فرزندان ایران از آن محروم بوده اند.
پس از هیربدان، طبقه آذربدان بودند که حکم متولیان و خادمان آتشکده ها و موقوفات بسیار آنها را داشته اند و وظیفه ایشان نخست نگهداری آتش های مقدس هر آتشکده ای و سپس شست و شو و پاکیزه نگاه داشتن محوطه آتشکده و اداره کردن مراسم دینی مانند نمازها و جشنهای مختلف برای کودکان و زناشویی ها و مراسم مردگان بوده است. (تاریخ اجتماعی ایران، ج2/ ص26و25).