می گویند: چون عالم برزخ از تتمه عالم دنیا محسوب می گردد و لذا از صورت و کم و کیف برخوردار است، مؤمنینی که از خانه نفس خود بیرون آمده و خروج از بیت را تحصیل کرده اند و به هجرت پای نهاده ولی هنوز به مقام کمال خود که وصول به حقیقت در اسماء و صفات الهیه و بالاخره عالم فنای مطلق در ذات مقدس اوست نرسیده اند، در عالم برزخ کامل می شوند و در هنگام قیامت با کمال واقعی خود محشور می گردند و بر همین اساس در تکمیل نفوس ناقصه که از دنیا رحلت کرده اند و به مقام فعلیت خود نرسیده اند، روایاتی وارد است که اولاد مؤمنین که در سن کودکی از دنیا رفته اند، در عالم برزخ به وسیله حضرت ابراهیم خلیل (ع) و یا به وسیله حضرت زهراء (س) تربیت می شوند.
در کتاب "امالی" شیخ صدوق، ضمن روایت طویلی که درباره معراج رسول الله (ص) بیان می کند با سند متصل خود از عبدالرحمن بن غنم این فقره را ذکر می کند که: «قال: لما أسری بالنبی صلی الله علیه و ءاله، مر علی شیخ قاعد تحت شجرة و حوله أطفال. فقال رسول الله صلی الله علیه و ءاله: من هذا الشیخ یا جبرئیل؟قال: هذا أبوک إبراهیم علیه السلام. قال: فما هؤلا´ء الاطفال حوله؟قال: هؤلاء أطفال المؤمنین حوله یغذوهم»؛ «می گوید: چون رسول خدا (ص) به معراج رفت، عبورش افتاد به پیرمردی که در زیر درختی نشسته بود و در اطراف او کودکانی گرد آمده بودند. رسول خدا (ص) سؤال کرد: ای جبرئیل! این پیرمرد کیست؟ جبرئیل گفت: این شیخ، پدر تو ابراهیم (ع) است. رسول الله (ص) سؤال کرد: این اطفال در اطراف او کیانند؟ جبرئیل گفت: این ها اطفال مؤمنان هستند که حضرت إبراهیم به آنها غذا می دهد».
از ابوبصیر از حضرت امام صادق (ع): «قال: إن أطفال شیعتنا من المؤمنین تربیهم فاطمة علیها السلام»؛ «حضرت فرمودند: به درستی که اطفال شیعیان ما را از مؤمنین، حضرت فاطمه (س) تربیت می کند» (بحارالانوار، ص 299).