معنای مکر خداوند

در قرآن در آیه 30 سوره انفال آمده: «و اذ یمکر بک الذین کفروا لیثبتوک اؤ یقتلوک اؤ یخرجوک و یمکرون و یمکرالله و الله خیرالماکرین؛ و (ياد كن) هنگامى را كه كافران درباره تو نيرنگ می‏كردند تا تو را به بند كشند يا بكشند يا (از مكه) اخراج كنند و نيرنگ مى‏ زدند و خدا تدبير میكرد و خدا بهترين تدبيركنندگان است»، آنگاه که کافران درباره تو مکر و حیله بکار می برند برای اینکه یکی از سه کار را درباره تو انجام دهند. «لیثبتوک» (اثبات معنایش حبس است، چون کسی را که حبس می کنند در یک جا ثابت و ساکن نگه می دارند. عرب وقتی می گوید اثبت یعنی حبس کن) برای اینکه تو را یک جا ثابت نگه دارند یعنی تو را زندانی کنند. «اؤ یقتلوک؛ یا خونت را بریزند»، «اؤ یخرجوک؛ یا تبعیدت کنند»، «ویمکرون؛ آنها مکر می کنند».
قریش به مکر و حیله های خودشان خیلی اعتماد داشتند و مثلا می گفتند چنان می کنیم که هم پیامبر به قتل برسد و هم خونش لوث شود، ولی نمی دانستند که بالای همه این تدبیرها و نقشه ها، تقدیر و اراده الهی است که هدفش روشن نیست.
اگر انسان نقشه ای بکشد که آن نقشه هدف معینی در نظر دارد اما مردم که می بینند خیال می کنند برای هدف دیگری است، این را می گویند مکر. خدا هم گاهی حوادث را طوری بوجود می آورد که ظاهرش یک طور است ولی هدف اصلی چیز دیگر است. آنها مکر می کنند، خدا هم مکر می کند و خدا از همه مکر کنندگان بالاتر و بهتر است.