اهمیت اقرار در تعاملات حقوقی

اهمیت اقرار نسبت به جامعه در احیای حقوقی که در معرض پایمال شدن و ضایع گردیدن است محتاج به بیان نیست، زیرا کاری را که سازمان قضایی پس از کوشش و رنج، با گرد آوردن دلایل و قراین و استشهاد شهود، با حدس و تخمین انجام می دهد، اقرار به آسان ترین و روشن ترین وجهی با دو کلمه به جا می آورد. اقرار از نظر فردی نیز در اسلام اهمیت فراوان دارد، زیرا از غریزه ای سرچشمه می گیرد که تمام مساعی اسلام مصروف زنده کردن و به کار انداختن آن است و آن، غریزه حق پرستی انسانی می باشد که در نقطه مقابل هوا پرستی قرار گرفته است. خدای متعال در کلام خود خطاب به پیروان اسلام می فرماید: «یا أیها الذین آمنوا کونوا قوامین بالقسط شهداء لله و لو على أنفسکم أو الوالدین و الأقربین إن یکن غنیا أو فقیرا فالله أولى بهما فلا تتبعوا الهوى أن تعدلوا و إن تلووا أو تعرضوا فإن الله کان بما تعملون خبیرا».(نساء/ 135)؛ «تا می توانید به وظیفه عدالت قیام کنید و آنچه را می دانید به آنچنان که می دانید بگویید، اگر چه به ضرر خودتان یا به ضرر پدر و مادر و خویشان و نزدیکتان باشد». و پیغمبر اکرم (ص) می فرماید: حق را بگویید، اگر چه به ضرر خودتان باشد. (بحارالانوار 74: 171، ح7).
اقرار در شرع، سخنی است که حق دیگری را بر خود گوینده ثابت می کند، مانند این که بگوید: «به فلانی هزار ریال بدهکارم». در اقرار کننده، بلوغ و عقل و اختیار شرط است و بنابراین، اقرار کودک و دیوانه و مست و بیهوش و کسی که در خواب است و شخص مجبور، صحیح نیست.