سوار ابن ابی عمیر النهمی (سُوّار ابن ابی عُمَیرِ النَّهْمی)

مردی شجاع و جنگجو و از طایفه ی همدان که در کوفه بود و بعدا به سیدالشهداء (ع) در کربلا ملحق شد. در جریان قیام امام حسین (ع) سوار از شهر کوفه حرکت کرد و بنا بر برخی روایات بعد از رسیدن امام به کربلا به کاروان حسینی پیوست. صبح روز عاشورا در یورش اولیه و همه جانبه ی لشگر عمر سعد، سوار بعد از کسب اجازه از امام خود به میدان جنگ رفت و پس از نبردی سخت با دشمن نقش زمین شد. برخی مورخان می نویسند او در همان حمله شهید شد ولی به نقل بیشتر مورخان، او زخم برداشت و در میان کشتگان از اسب به زمین افتاد و چون به قلب لشگر کوفه حمله کرده بود و از خیمه گاه امام دور شده بود، دشمن او را اسیر کرد و نزد فرمانده خود، عمر بن سعد برد. عمر سعد دستور داد او را بکشند، ولی بزرگان قبیله اش او را شفاعت کردند. از این رو عمر سعد از او دست برداشت اما او در حال اسارت و جراحت باقی ماند و بعد از شش ماه به شهادت رسید. در زیارت ناحیه مقدسه نیز امام زمان (ع) با عنوان «زخمی اسیر» بر او سلام می دهند.

توضیح:
1- نام او در کتب تاریخی و مقاتل به چند گونه آمده است. سوار ابن ابی حمیر، سوار ابن منعم بن حابس همدانی، سوار ابن منعم نهمی همدانی، سواربن ابی حمیر الفهمی.
2- برخی مورخان سواربن حمیر و سوار بن منعم را دو نفر دانسته اند اما تحقیقات درباره ی نام اجداد او نشان می دهد که اینها نام یک نفر است: سوار بن منعم بن حابس بن ابوعمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی، و دلیل این اختلافات ظاهری در اسم او این بوده که گاهی نام اجدادش را به جای نام پدرش ذکر کرده اند.