شق القمر
فارسی 4469 نمایش |شق القمر، اصطلاحی است قرآنی که از دو واژه ترکیب شده است. شق، به معنای شکافتن، پاره کردن، شکستن، و «القمر» به معنی ماه.
(شکافته شدن ماه) در قرآن، ذیل آیه اول سوره «قمر» در جزء 27 آمده است «اقربت الساعة و انشق القمر» این آیه به معجزه شق القمر که خداوند به دست پیامبر اسلام (ص) انجام داده اشاره می کند. «شق القمر» در اصل معجزه پیامبر اکرم (ص) است و از معجزات ظاهر و آیات باهر آن حضرت و در آن هیچ جای تردید نیست.
جریان از این قرار بود که: قبل از هجرت پیغمبر اسلام، در مکه زمانی که حضرت رسالت خود را آشکار کرد و دعوتش را علنی کرد. قبایل قریش از (بنی امیه، بنی تمیم و عدی و ...) و مشرکین از پیغمبر خدا خواستند تا معجزه ای برای آنان بیاورد تا به او ایمان آورند، و از آن حضرت خواستند که ماه را در آسمان به دو نیم کند. رسول خدا از خدا درخواست کرد و خداوند هم درخواست رسولش را اجابت کرد.
قرص قمر در آسمان به دو نیم شد، رسول خدا فرمود: شاهد باشید، شاهد باشید. به طوری که نیمی از آن در نزدیک یک کوه قرار گرفت و نیم دیگرش بر بالای کوه دیگر، این دو کوه را در تاریخ کوه صفا و مروه و بعضی مورخین کوه (ابوقبیس و کوه قعیقعان) نام برده اند. به هرحال ماه در آسمان شکافته شد، به طوری که همه مشرکین آن را دیدند آنگاه ماه دوباره در آسمان به هم متصل شد. اگر چه بعد از این جریان، مشرکین ایمان نیاوردند و گفتند این یک سحر بود. ای محمد، ما به تو ایمان نمی آوریم، هر چه می خواهی انجام بده، هم چنان که در آیه دوم سوره قمر هم گفته شده که: «آنان که کافر دل هستند، هر آیتی ببینند روی می گردانند و می گویند سحر است.»
این حدیث متواتر است و تمام محدثین شیعه و اهل تسنن بالاتفاق آن را ذکر کرده اند و هر دو طایفه آن را پذیرفته اند. عده ای از این افراد عبارتند از: ابن جریر، ابن منذر، عبدالرزاق، مسلم، ترمذی، بیهقی، و عده ای از صحابه پیامبر، به نام عبدالله بن مسعود، انس بن مالک، حذیضه بن سلیمان، ابن عباس، جبیربن مطعم و عبدالله بن عمر، هم این انشقاق و معجزه پیغمبر اسلام را نقل کرده اند.
و اما اسناد به دست آمده در جهان امروز از شق القمر، در مجمع البیان از قول آیت الله مرعشی نجفی نقل شده که چند سال قبل در پکن پایتخت کشور چین کمونیست، ساختمانی خراب شده آنجا را حفاری کردند در زیر زمین و سرداب آن، ستون هایی نمایان شد که بر بالای ستونی به خط چینی نوشته شده بود: این بنا در سال (دو نیمه شدن ماه) انجام گرفت. چون حساب کردند دیدند با سال هشتم از بعثت مطابق شد. در جراید نوشتند و از مصر هم جماعتی رفتند و آن را دیده و در مجلات مصری منعکس نمودند.
منـابـع
سید محمد حسین طباطبایی- تفسیرالمیزان جلد 37
محمد بن حسن طوسی- الامالی- صفحه 241
ابوعلی فضل بن الحسن الطبرسی- مجمع البیان جلد 24- صفحه 11
کلیــد واژه هــا
0 نظر اشتراک گذاری ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها