بشارت به نعمت های دنیوی

از نظر قرآن، ایمان به خدا و تقوی در جهان آفرینش مؤثر می باشند، توضیح اینکه: یک فرد مادی عمل انسان را بریده از جهان خلقت می اندیشد و معتقد است که کردار انسان، تنها از جهان آفرینش متأثر می گردد ولی در عالم آفرینش خصوصأ عالم های دور دست، اثر نمی گذارد. در حلی که از نظر یک انسان الهی و خصوصأ پیرو قرآن کریم رابطه این دو، بالاتر از رابطه تأثر یک جانبه انسان از جهان خرج است بلکه هر دو در یکدیگر تأثیر می گذارد، اگر انسان از نعمت های الهی از قبیل نور و آب و دیگر مواهب طبیعی بهره می گیرد؛ همچنین اعمال و کردار او در صفحه گیتی اثر می گذارند و جهان آفرینش از شیوه زندگی او متأثر می شود. البته این نوع رابطه محسوس نیست که بتوان در آزمایشگاه ها بر آن دست یافت. بلکه این رابطه را جهان غیب بازگو می کند و می گوید: ای بشر ایمان و کفر تو در آمدن و نیامدن باران و در فراوانی و کمی نعمت و... مؤثر است.
روی این اساس پیامران الهی بشارت به فزونی نعمت های دنیوی را یکی از اهرم های تبلیغاتی خود قرار داده و یاد آور می شدند که تقوی و پاکدامنی شما موجب ارسال رحمت الهی است. اینک، برخی از آیات را در این جا متذکر می شویم:
1- هود به قوم خود فرمود: «و یقوم استغفروا ربکم ثم توبوا إلیه یرسل السماء علیکم مدرارا و یزدکم قوة إلى‏ قوتکم و لا تتولوا مجرمین؛ و اى قوم من! از پروردگار خویش آمرزش بخواهید و به درگاه او توبه کنید تا از آسمان بر شما باران پیاپى فرستد و نیرویى بر نیروى شما بیفزاید و خلافکارانه روى برمتابید.» (هود/ 5)
2- «و لو أن أهل القرى ءامنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الأرض و لکن کذبوا فأخذناهم بما کانوا یکسبون؛ و اگر اهل شهرها ایمان آورده و تقوا پیشه مى‏ کردند، برکاتى از آسمان و زمین به رویشان مى ‏گشودیم، ولى آنها تکذیب کردند پس ما نیز ایشان را به سزاى آنچه مى‏ کردند گرفتار ساختیم.» (اعراف/ 96)
3- خدا از نوح چنین نقل می کند: «فقلت استغفروا ربکم إنه کان غفارا * یرسل السماء علیکم مدرارا * و یمددکم بأموال و بنین و یجعل لکم‏ جنات و یجعل لکم‏ أنهارا؛ و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او قطعا آمرزنده است. تا بر شما از آسمان باران پى‏ در پى فرستد و شما را به اموال و پسران مدد کند و برایتان باغ ‏ها قرار دهد و نهرها پدید آورد.» (نوح/ 10-12)
این سه آیه و آیات دیگر، افعال بشر را اعم از زیبا و زشت مؤقر در آفرینش می داند، گویی جهان خلقت موجود زنده ای است که می بیند و می شنود و از کارهای بشر تأثر می پزیرد و در برار آن واکنش نشان می دهد، پیامبران با توجه دادن انسان به چنین سرنوشت های زیبا و زشت که خواه ناخواه دامن گیر انسان می شود او را به سوی ایمان و تقوی و اعمال شایسته دعوت می کردند.