کیفر برخی از اعمال انسان در کلام پیامبر اکرم

کیفر اعمال انسان در کلام پیامبر اکرم (ص)
پیامبر اکرم (ص) در سخنان خود میفرماید: کسى که از همسایه خود لوازم خانگى را -که بدان نیازمند است- مضایقه کند، در روز قیامت خداوند (نیز) فضل و برکت خود را از او دریغ کرده و او را به خود وامى گذارد، و کسى را که خداوند به خود واگذارد، نابود خواهد شد و خداوند هیچ بهانه اى را از او نمى پذیرد. و زنى که شوهرش را آزار دهد، خداوند نماز هیچ یک از عبادات و کارهاى پسندیده او را نمى پذیرد حتى اگر همه عمر خود را به روزه دارى و شب زنده دارى و عبادت سپرى کند، و بندگانى را از قید بندگى برهاند، و ثروت خود را در راه خداوند به نیازمندان ببخشد، مگر آنکه با سازگارى موجبات رضایت شوى خود را فراهم سازد، در غیر این صورت اولین نفرى خواهد بود که رهسپار دوزخ گردد. آنگاه رسول خدا (ص) فرمود: و بر مرد (نیز) همین کیفر و مکافات خواهد بود اگر همسر خود را مورد ستم و آزار قرار دهد. و کسى که به صورت مسلمانى سیلى بزند، خداوند در روز قیامت استخوانهاى او را درهم خرد مى کند، و آتش (دوزخ) را بر او مسلط سازد، و در حالى که به زنجیر کشیده شده است به محشر درآید تا رهسپار دوزخ گردد. و کسى که شب را به صبح برساند در حالى که در دل نسبت به برادر دینى خود، کینه و احساس دشمنى داشته باشد شب را با خشم خداوند بسر برده، و در طول روز نیز مورد خشم پروردگار است تا آنکه (از این کار زشت) توبه کند و از اندیشه اهرمنى خود بازگردد؛ و اگر بر همین حال بمیرد، به دینى غیر از دین اسلام از دنیا رفته است. سپس رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: کسى که با مسلمانى، به دغل و نیرنگ رفتار نماید، از ما نخواهد بود؛ و این گفته خود را سه بار تکرار فرمود.
و کسى که تازیانه اى در اختیار حاکم ستمگرى قرار دهد (تا مردم را مورد ضرب و شتم قرار دهد) خداوند در روز قیامت آن تازیانه را به صورت مارى درآورده که ازاى آن به شصت هزار ذراع برسد، و تا زمانى که در دوزخ -اقامتگاه همیشگى خود- باشد مار بر او چیرگى خواهد کرد. و کسى که غیبت برادر مسلمان خود، کند، روزه اش باطل و وضویش به هدر مى رود، و اگر بر این حال از دنیا برود، در حالى بدرود حیات گفته که (گویى) حرام خدا را، حلال دانسته است. و کسى که در میان دو تن، به سخن چینى بپردازد، خداوند در گور، آتشى را بر او مسلط کند که تا روز قیامت او را بسوزاند، و چون از گور برانگیخته شود، خداوند تا زمانى که وارد دوزخ گردد، اژدهایى را بر او چیره سازد تا گوشت بدن او را بگزد. و کسى که خشم خود را فرو برد، و از (تقصیر) برادر مسلمان خود بگذرد، و نسبت به (رفتار او) بردبار باشد، خداوند پاداش شهید (در راه خود را) به او خواهد داد. و کسى که بر فقیرى ستم و یا درشتى کرده و او را خوار بشمارد، خداوند در روز قیامت، او را به اندازه مورى کوچک و با شکل آدمى محشور خواهد کرد تا زمانى که رهسپار دوزخ گردد. و کسى که در مجلسى، غیبتى را که در مورد برادر ایمانیش شنیده است، رد کرده و از او دفاع کند، خداوند هزار درب (از دربهاى) شر و شرارت را -در دنیا و آخرت- بر روى او ببندد؛ ولى اگر چنین نکند و از غیبت برادر ایمانى خود لذت برد، همان گناهى که در مورد غیبت کننده مقرر است براى او نیز خواهد بود. و کسى که به مرد یا زن پاکدامنى تهمت بزند، خداوند اعمال خوب او را نابود مى سازد، و در روز قیامت هفتاد هزار فرشته از پیش رو و از پشت سر به او تازیانه مى زنند، و مارها و عقربها بدنش را مى گزند، و بعد او را رهسپار جهنم مى سازند.
و کسى که در این دنیا شراب بخورد، خداوند جامى از زهر افعیها، مارها و عقربها براى او مهیا مى سازد، و پیش از آنکه از آن بیاشامد (از شدت زهر آگینى) گوشت صورتش در جام مى ریزد، و پس از آشامیدن گوشت و پوست او بسان مردار از هم پاشیده و متلاشى مى گردد، و همه اهل محشر از (همنشینى با) او در عذابند تا زمانى که او را رهسپار دوزخ سازند؛ و خورنده، سازنده، گیرنده شراب، و نیز فروشنده و خریدار شراب و کسى که آن را حمل مى کند، و آن که شراب براى او برده مى شود، و کسى که از بهاى شرب زندگى خود را اداره مى کند، همه در ننگ و گناه به طور یکسان شریکند. آگاه باشید که هر کس شراب در اختیار یهودى، نصرانى، صابئى و یا هر کس دیگر قرار دهد، گناهى مانند گناه نوشنده شراب در نامه اعمال او ثبت خواهد شد. آگاه باشید که هر کس آن را براى دیگرى خریدارى کند یا بفروشد، خداوند نماز و روزه و حج و عمره او را نمى پذیرد مگر آنکه توبه کند، و اگر پیش از آنکه توبه نماید، از دنیا برود، بر خداوند است که به ازاى هر جرعه اى که در دنیا از آن نوشیده است، از صدید -که آب گند و بدبوى جهنم است- به او بنوشاند. سپس رسول خدا (ص) فرمود: آگاه باشید که خداوند (نوشیدن) شراب را به خصوص، و هر مست کننده دیگرى را حرام کرده است، و بدانید که هر مست کننده اى حرام است. و کسى که رباخوارى کند، خداوند شکم او را به همان اندازه اى که ربا خورده است، از آتش جهنم پر مى سازد. و چنانچه از این راه، ثروتى به دست آورده باشد، خداوند هیچ عملى را از او نمى پذیرد، و تا زمانى که یک قیراط از آن مال در نزد اوست، مورد لعنت خداوند و فرشتگان خدا خواهد بود. و کسى که در این دنیا نسبت به امانتى (که در نزد اوست) خیانت کند و آن را به صاحب آن باز نگرداند، بر دینى غیر از دین اسلام خواهد مرد، و خداوند را (در حالى) ملاقات مى کند که نسبت به او خشمگین است، و او را به جانب آتش مى کشند و او را تا ابد در قسمتى از جهنم نگاه دارند. و کسى که به زیان مرد مسلمانى یا کافرى از اهل ذمه یا هر کس دیگرى به دروغ شهادت دهد، او را در روز قیامت از زبانش آویزان کنند و با منافقان در درک زیرین آتش جهنم همنشین خواهد بود.
و کسى که به خدمتگزار و یا غلام خود: «تو را به حضور نمى پذیرم، و سعادتمند نباشى» بگوید، خداوند هم در روز قیامت به او خواهد گفت: «تو را به حضور نمى پذیرم، و سعادتمند نباشى، و بدبخت شود در جهنم». و کسى که همسر خود را آنقدر شکنجه و آزار دهد که حاضر شود با دادن مالى، خود را رها سازد، خداوند براى شوى او کیفرى کمتر از جهنم راضى نخواهد شد، زیرا خداوند تعالى براى زنى که مورد ستم قرار گرفته است (چنان) خشمگین مى گردد که در مورد یتیم (و پایمال شدن حقوق او) خشمگین مى شود. و کسى که در نزد حاکمى نسبت به برادر دینى خود بدگویى کند، اگر از جانب آن حاکم، گزندى به او نرسد خداوند متعال تمام اعمال آن شخص بدگو را تباه مى سازد، ولى اگر در اثر بدگوئى او آسیبى از جانب حاکم به آن شخص برسد، خداوند او را با هامان (وزیر فرعون) در یک طبقه از جهنم قرار خواهد داد. و کسى که قرآن را براى آوازه و کسب شهرت و یا به طمع مال اندوزى، تلاوت کند، در روز قیامت با صورتى استخوانى و آن گوشت را نپوشانده باشد خدا را دیدار خواهد کرد. و قرآن آنقدر بر قفاى او مى زند تا قدم در جهنم گذارده، و با کسانى که در دوزخ سقوط مى کنند همراه خواهد شد. و کسى که قرآن را تلاوت نماید ولى به مفاهیم آن عمل نکند خداوند او را در روز قیامت به صورت کور محشور سازد، و او به درگاه خدا مى نالد که: «پروردگارا! چرا مرا کور برانگیختى، در حالى که من بینا بودم؟! و خداوند به او خطاب مى کند که: همان گونه که تو آیات ما را دریافتى و به آنها عمل نکردى، ما نیز امروز تو را فراموش کردیم» آنگاه دستور مى رسد که به دوزخ برده شود. و کسى که مال را بخرد و بداند که این از راه خیانت به دست آمده است، با شخص جنایت کار از نظر ننگ این کردار و کیفر گناه آن، مساوى خواهد بود.
و کسى که موجبات آمیزش زن و مردى را از راه حرام فراهم سازد و آن دو را بهم برساند، خداوند بهشت را بر او حرام و جایگاه او را در جهنم قرار خواهد داد، و این سرانجام و فرجام بدى است، و تا لحظه اى که جان بسپارد مورد خشم پروردگار خواهد بود. و کسى که نسبت به برادر مسلمانى خود دغل کند و در معامله با او غش ورزد، خداوند برکت خود را از روزى او برمى گیرد، و زندگانى او را سیاه و تباه ساخته، و او را به خود وامى گذارد. و کسى که مال دزدى را با آگاهى از دزدى بودن آن، خریدارى نماید، با دزد آن مال در ننگ و گناه سهیم و شریک است. و کسى که نسبت به مسلمانى خیانت ورزد، او از ما نیست، و ما هم از او نیستیم چه در دنیا و چه در آخرت. و کسى که عمل زشتى را که شنیده است، فاش کند، همانند کسى است که آن کار زشت را انجام داده است و کسى که از عمل نیکى باخبر شود و آن را افشا کند، همانند کسى است که آن کار نیک را انجام داده است. و کسى که مشخصات ظاهرى و زیبایى زنى را براى مرد بیگانه اى وصف کند، و او را چنان بستاید که فریفته آن زن شود تا به حرام از او کام بگیرد، از دنیا نخواهد رفت مگر آنکه مورد خشم خداوندى قرار گیرد؛ و کسى که مورد خشم الهى قرار گیرد، آسمانهاى هفت گانه و زمینهاى هفتگانه نیز بر او خشم مى گیرند، و گناهش همانند کسى است که با آن زن مرتکب زنا شده باشد. پرسیدند: یا رسول الله! اگر آن دو، توبه کرده و خود را اصلاح نمایند، چطور؟! حضرت فرمود: خداوند توبه آنان را مى پذیرد ولى توبه کسى که با ستودن آن زن موجب چنین فتنه و فسادى شده است (هرگز) نمى پذیرد. و کسى که چشمان (شهوت آلوده) خود را با نگاه کردن به ناموس دیگران و از راه حرام پر کند (ارضاء نماید)، چشمهاى او را (آنقدر) با میخهاى آتشین دوزخ پر مى کند (و به این کار ادامه مى دهد) تا در باره (اعمال) مردم داورى نماید، آنگاه فرمان مى رسد که او را به جانب جهنم رهسپار سازند.
و کسى که با ترتیب دادن میهمانى، جمعى از مردم را از روى خودخواهى و ریا دعوت کند، پروردگار بزرگ از گنداب چرکین دوزخ به اندازه طعام آن میهمانى به خورد او داده و شکم او را با آتش پر کند، و سپس از جانب حق فرمان مى رسد که او را به جانب دوزخ بکشید. و کسى که با زن شوهردارى زنا کند و از او کام بگیرد، در روز قیامت از شرمگاه آن دو آب گند و چرکین و بدبویى بیرون مى ریزد که مسافت پانصد سال راه را به گند کشد، و دوزخیان از گندى و بدبویى و عفونت آنان در آزار و عذاب باشند، و آن دو عذابشان از همه مردم دشوارتر است. و خشم و غضب خداوند بسیار شدید است نسبت به زن شوهر دارى که چشم خویش را به مردان نامحرم بدوزد و پر سازد، و اگر چنین کند خداوند تمام اعمال نیک او را تباه مى سازد، و اگر با مرد نامحرم همبستر شود، بر خداوند است که او را (در روز قیامت) در آتش (قهر خود) بسوزاند، پس از آنکه در گور عذابش کرده باشد. و هر زنى که (بیجهت و یا براى بى بند و بارى) از شوى خود، طلاق خلع بگیرد، پیوسته مورد لعنت خدا و فرشتگان و پیامبران خدا و همه مردم خواهد بود، هنگامى که فرشته مرگ (عزرائیل) او را دریابد به او مى گوید: تو را به دوزخ بشارت باد! و چون روز قیامت فرا رسد به او خطاب مى شود که: به همراه دوزخیان رهسپار دوزخ شو! زنهار که خداى متعال و پیامبر خدا از زنانى که به ناروا (و از سر هوس) طلاق خلع مى گیرند، بیزار و متنفرند؛ و خداوند متعال و پیامبر خدا از مردى که همسر خود را مورد اذیت و آزار و شکنجه قرار مى دهد تا از او طلاق خلع بگیرد، نفرت دارند. و کسى که با اجازه و رضایت جمعى، مسئولیت امامت نماز جماعت آنان را بر عهده بگیرد و از نظر حضور در مسجد رعایت حال آنان را بنماید و در قرائت و رکوع و سجود و قیام خود میانه روى را پیشه خود سازد (نماز را بیش از حد طولانى نکند تا مأمومین احساس خستگى کنند)، پاداش او برابر پاداش تمام نماز کسانى است که با او به جماعت خوانده اند.
و کسى که امام جماعت شود ولى در موارد حضور مردم و قرائت و رکوع و سجود و قعود و قیام خود رعایت حال آنان را نکند و نماز را بیش از حد متعارف طولانى نماید، نمازش را به او بازگردانند (نمازش پذیرفته نمى شود) چرا که نمازش از استخوانهاى سینه او فراتر نخواهد رفت و جایگاه وى در نزد خداى متعال همانند جایگاه حاکم ستم پیشه متجاوزى است که مصلحت افراد زیر دست خود را در نظر نمى گیرد و صلاحیت امر و نهى آنان را ندارد و بر اساس احکام الهى اجازه امامت بر آنان را ندارد. در این هنگام امیر مؤمنان على (ع) از جاى خود برخاست و عرض کرد: یا رسول الله! پدر و مادرم به فدایت باد! جایگاه حاکم ستمگر و متجاوزى که صلاحیت رهبرى و امامت بر افراد زیر دست خود را ندارد و بدون اذن خداوندى، این منصب را به دست آورده است، چیست؟! حضرت رسول (ص) فرمود: او چهارمین آن چهارتن است که عذاب و کیفر آنان در روز قیامت از همه مردم شدیدتر و دشوارتر است: ابلیس و فرعون، و آن که کسى را (بیگناه و عمدا) به قتل برساند، و چهارمین آنها همان حاکم ستم پیشه متجاوز است. و کسى که برادر نیازمند مسلمانش براى گرفتن وام به او مراجعه کند و او از دادن وام (با داشتن توانایى) سر باز زند، خداوند در روزى که به نیکوکاران پاداش کار خیر عنایت مى فرماید، بهشت را بر او حرام خواهد کرد.

Sources

Keywords