تناسب شفاعت مؤمن با مقدار عمل او
English 3402 Views |شیخ صدوق در «اعتقادات» آورده است: «حضرت پیامبر اکرم (ص) گفته‌اند: هیچ شفیعی مظفرانه تر از توبه نیست و شفاعت از برای پیامبران و اوصیاء آنها و برای مؤمنان و فرشتگان است و در میان مؤمنین کسانی هستند که به اندازه افراد طایفه ربیعه و مضر را شفاعت می‌کنند و کمترین مقداری را که یک مؤمن میتواند شفاعت کند سی نفر است. و شفاعت برای اهل شک و شرک نیست و نیز برای اهل کفر و انکار نیست؛ بلکه فقط برای مؤمنین از اهل توحید است.»
و در «مناقب» از حضرت باقر (ع) درباره تفسیر گفتار خداوند متعال: «و تری' کل أمة جاثیة کل أمة تدعی'إلی' کتـابها؛ و هر امتی را به زانو در آمده می بینی. هر امتی به سوی کتاب خویش خوانده می شود» (جاثیه/ 28) آورده است که آن حضرت گفته‌اند: «آن کتابی که همه مردم به سوی آن خوانده می‌شوند، رسول الله (ص) و علی است. رسول الله بر روی تلی می‌ایستد به طوری که بر همه خلایق اشراف دارد و شفاعت می کند، و پس از آن می گوید: ای علی شفاعت کن! و سپس بعضی از مردم برای قبیله‌ای شفاعت می‌نمایند و بعضی برای اهل بیت خودشان و بعضی برای دو نفر بر حسب مقدار عملی که شفیع به جای آورده است مقدار شفاعت او مختلف است؛ و اینست مقام محمود»
و شیخ طبرسی در ذیل آیه 48 سوره مدثر: «فما تنفعهم شفـاعة الشـافعین؛ پس شفاعت شفیعان سودشان نبخشد» فرموده است: از رسول خدا (ص) روایت است که فرمود در روز قیامت یکی از مردمان اهل بهشت می گوید ای پروردگار من! بنده تو فلان کس، شربتی از آب در دنیا به من نوشانیده است، شفاعت مرا درباره او قبول کن. خداوند می فرماید: برو و او را از آتش بیرون بیاور! این مرد بهشتی می رود و تجسس می کند در میان آتش تا آنکه او را پیدا می کند و بیرون می‌آورد و رسول الله (ص) فرموده‌اند: به درستی که در میان امت من کسانی هستند که به شفاعت آنان خداوند بیش از قبیله مضر را داخل در بهشت می کند.»
شیخ مفید در «اختصاص» گوید: «از حضرت صادق (ع) روایت است که رسول خدا (ص) گفته‌اند: هیچ اهل بیتی نیستند که یکی از آنها داخل بهشت شود، مگر آنکه همگی آنان داخل بهشت می‌شوند. گفته شد: ای رسول خدا این چگونه متصور است؟! حضرت فرمود: آن کس درباره همگی شفاعت می کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود، حتی درباره خادمه اش و بنابراین می گوید: ای پروردگار من! این کنیزک من، مرا از گرما و سرما حفظ می کرد و شفاعتش درباره او نیز مقبول واقع می‌شود».
Sources
سید محمد حسین حسینی طهرانی- معادشناسی جلد 9- صفحه 226-228
Keywords
0 Comments Share Send Print Ask about this article Add to favorites