دلدل (مرکب پیامبر اکرم)

دلدل نام مرکب پیامبر اسلام بود. در سال هفتم هجری، حاطب بن ابی بلعته از طرف حاکم اسکندریه که (مقوقس) نام داشت، چند هدیه نزد پیغمبر اسلام آورد. از جمله کنیزی بود بنام ماریه، و درازگوشی به نام یعفوز و جامه ای و استری بنام دلدل. این استر، قاطری بود خاکستری رنگ. لذا گاهی هم آنرا بغله شهباء می گفتند. رسول گرامی اسلام مرکب های دیگری هم داشتند و عادتشان بر این بود که برای اشیاء شخصی خود از سلاح ها و شمشیرها و عصاها و مرکب ها، نامگذاری می کردند. همچنانکه اسب های ایشان ذوالعقال، السکب، الشحا و البحر و یا استر دیگری داشتند بنام ایلیه و امثال اینها...
زمانی که وفات رسول الله نزدیک شد، کلیه اموال و اشیاء شخصی خود از عمامه و سلاح و خاتم و مرکوب و غیره را به حضرت علی (ع) بخشیدند و از جمله این هبه ها، دلدل هم بود. (ظاهرا بعد از وفات پیغمبر هم، بعضی ها که فکر میکردند به علت قوم و خویشی و فامیلی ارث پیغمبر به آنها می رسد، می خواستند دلدل را از امیرالمؤمنین بگیرند ولی امیرالمؤمنین فرمودند: میراث انبیاء به اوصیای آنان میرسد نه به دیگران).
امیرالمؤمنین تا پایان عمر بر دلدل سوار می شدند و در غالب جنگها، مرکب حضرت بود. پس از وفات علی (ع)، دلدل به امام حسن (ع) و بعد از ایشان به امام حسین (ع) و سپس به محمد بن حنفیه رسید که دیگر خیلی پیر شده بود. دندانهایش ریخته بود و چشمانش درست نمی دید، غذای او را در دهانش می گذاشتند تا روزی که در منطقه ای که متعلق به قبیله (بنی مذحج) بود مردی آگاهانه یا ناآگاهانه تیری به او انداخت و او را کشت.

Sources

Keywords