علل تفاوت معجزات انبیا(ع) با یکدیگر

می دانیم معجزات پیامبران الهی بسیار متنوع و مختلف بوده  است، آیا این یک امر تصادفی است؟ یا نکته ای در اینجا وجود دارد؟ بسیار بعید است که این موضوع را یک مساله تصادفی بدانیم، بلکه ظاهر این است که خداوند حکیم، معجزات انبیاء را چنان قرار می داده که هر کدام از آنها در شرائط  آن زمان و آن مکان به خصوص آن پیامبر، قویترین اثر را داشته باشد. مثلا اگر می بینیم قرآن بزرگترین معجزه پیامبر اسلام (ص) را تشکیل می دهد به خاطر آن است که اولا پیامبر اسلام (ص) مبعوث به همه مردم جهان تا پایان دنیا است و باید معجزه ای جاویدان داشته باشد که با گذشت زمان کهنه نشود، ثانیا  او درس نخوانده بود، آوردن چنان کتابی به وسیله چنین انسانی، در حد اعلای اعجاز خواهد بود، ثالثا پائین بودن سطح افکار مردم آن محیط و بلند بودن محتوای قرآن، قرینه آشکار دیگری است. از اینها گذشته ادبیات عرب بر خلاف افکار و معارفشان در آن روز در اوج شکوفایی بود، و شعرای بزرگ و سخنوران نامی داشتند که نمونه های آن در اشعار جاهلی به چشم می خورد. هنگامی که چنین افرادی در برابر فصاحت و بلاغت قرآن زانو بزنند عظمت این معجزه آشکارتر می شود. همچنین معجزه حضرت سلیمان (ع) که مسأله تسخیر بادها و شیاطین و مانند آن و آگاهی از سخن پرندگان بود، تناسب با وسعت ملک و حکومت او داشت، زیرا قلمرو حکومت او را از جهان انسانها فراتر می برد. وسعت سحر در عصر موسی بن عمران (ع)، پیشرفت طب در عصر مسیح(ع)، هر کدام ایجاب می کرد که معجزات آن چنان باشد که پیشرفته ترین علوم و دانشهای زمان در مقابل آن عاجز بماند. این سخن را می توانیم از گفتار امام علی بن موسی الرضا (ع) در پاسخ سوال «ابن سکیت» (عالم معروف ادبیات عرب)، به خوبی استفاده کرد. هنگامی که «ابن سکیت» پرسید: چرا خداوند موسی بن عمران را با معجزه ید بیضاء و عصا مبعوث کرد، و عیسی(ع) را با معجزه طب، محمد(ص) را با معجزه ای از قبیل کلام و خطبه ها؟ امام (ع) فرمود: خداوند متعال هنگامی موسی (ع) را برانگیخت که سحر ساحران بر اهل آن زمان چیره شده بود، و موسی (ع) از سوی خداوند متعال چیزی آورد که آنها توانائی مقابله با آن را نداشتند، و سحر آنها را باطل کرد و حجت را بر آنها تمام نمود. و خداوند متعال عیسی را در وقتی برانگیخت که بیماریهای فلج کننده آشکار  شده بود، و مردم نیاز شدید به طب داشتند (و طبعا بازار طب و طبیبان داغ بود)، مسیح از نزد خدا چیزی آورد که همانند آن نزد آنان یافت نمی شد، مردگان را برای آنها زنده کرد، کور مادرزاد و مبتلای به برص و پیسی را به اذن خداوند شفا داد، و حجت را بر آنها تمام نمود.  و خداوند متعال محمد(ص) را در وقتی مبعوث کرد که خطبه ها و سخنان نغز و تصور می کنم  فرمود و شعر- بر اهل آن زمان غالب بود، لذا او کتاب و مواعظ و احکامی از سوی خداوند متعال آورد که سخنان آنها را باطل کرد و حجت را بر آنان تمام نمود. هنگامی که ابن سکیت این سخنان  را شنید گفت: «به خدا سوگند مثل امروز را هرگز ندیده بودم» (یا مثل تو را در امروز هرگز ندیده ام).

Sources

Keywords