نظریه سهروردی در باب علم و معرفت شناسی

نظریه سهروردی در باب علم شامل دو جزء است. نخست جزء سنت زدائی است که در آن سهروردی نظریه های مختلف علم، مخصوصا علم به واسطه تعریف، ادراک حسی، مفاهیم اولی یا مقدم بر تجربه، را به باد انتقاد می گیرد. او ابتدا بحث هایی را مطرح می کند تا ثابت کند هیچ یک از نظریه های موجود علم منتهی به یقین نمی شود. می گوید اگرچه هر یک از نظریه های علم ما را به جنبه ای از حقیقت رهنمون می شود، هیچ کدام توضیح نمی دهد که علم واقعا چگونه ممکن می شود.
دوم، سهروردی پس از طرح انتقاداتش از مشائیون، نظر معرفت شناختی خود، معروف به "علم حضوری" را، که توضیح می دهد معرفت به خود چگونه حاصل می شود، عرضه می کند.
انتقادهای سهروردی از مشائیون را می توان در چهار گزینه خلاصه کرد:
1- علم به واسطه تعریف یا علم حصولی
2- علم به واسطه ادراک حسی
3- علم به واسطه مفاهیم فطری
4- معرفت شناسی فلسفی سهروردی