نفخ صور یا حیات مجدد

در بخشی از سوره مدثر می خوانیم: «فاذا نقر فی الناقور* فذلک یومئذ یوم عسیر* علی الکافرین غیر یسیر؛ پس چون در صور دمیده شود آن روز چه روز ناگواری است بر کافران آسان نیست.» (مدثر/ 8 تا 10) می دانیم که در قرآن از قیامت به عنوان یک زندگی مجدد یاد شده است. قرآن از زندگی اول انسان که انسان خلق می شود و روح انسانی به او داده می شود، به نفخ دم و نفخ روح تعبیر کرده است: «و نفخت فیه من روحی؛ و از روح خویش در وی دمیدم.» (ص/ 72) که نه تنها درباره آدم (ع) است، درباره همه انسانها آمده است، یعنی آنجا که انسان در مرحله جنینی در رحم به آن مرحله ای می رسد که روح انسانی به او افاضه می شود، قرآن از آن تعبیر به نفخ کرده است: دمیدن روح الهی. معلوم است مقصود این نیست که فوت کنند، بلکه نزدیکترین تعبیرات است برای اینکه بیان کنند که این یک حیاتی است که خاصیت ماده نیست، بلکه ماده به یک مرحله ای که می رسد، قابلیت پیدا می کند که یک فیضی از بالا به آن برسد؛ این را به «نفخ صور» تعبیر کرده اند.
حیات مجددی که جهان پیدا می کند به نام قیامت که در آن حیات مجدد همه عالم حکم یک جنین را دارد که زنده می شود یعنی دیگر اصلا مرده ای در عالم وجود ندارد، سنگش هم زنده است، درختش هم زنده است، بدن انسان هم زنده است، زمینش هم زنده است، آسمانش هم زنده است، خورشیدش، آتشش، هوایش، همه چیز ذی حیات هستند، از آن حیات مجدد تعبیر به «نفخ صور» شده است: آنگاه که ما در «دم» می دمیم، یعنی آنجا که یک حیات مجدد کلی به همه عالم می دهیم: «فاذا نقر فی الناقور» یعنی آن وقت که در آن صور و در آن دم دمیده می شود مقصود قیامت است. «فذلک یومئذ یوم عسیر؛ در آن وقت روزی سخت است.» «علی الکافرین غیر یسیر؛ بر کافران آسان نیست.» مطلب را تکرار می کند: خیلی سخت است و هیچ راه آسانی در آن روز برای کافران وجود ندارد. این همان «قم فانذر؛ برخیز و بترسان.» (مدثر/ 2) است: انذار کن، بگو که برای کافران چنین روزی در پیش است.