فواید دین و دینداری

از تعریف دین و بخش های اصلی آن، معلوم می شود که دین در اصلاح فرد و جامعه تاثیری عمیق دارد و بلکه، تنها وسیله سعادت و نیک بختی است.

دین عامل روشنفکری و واقع بینی
جامعه ای که به دین پای بند نباشد، واقع بینی و روشن فکری را از دست می دهد و عمر گران مایه خود را در گمراهی و ظاهر بینی می گذراند، عقل را زیر پا گذاشته، چون حیوانات کوتاه نظر و بی خرد زندگی می کند،‌ دچار زشتی اخلاق و پستی کردار می شود و بدین ترتیب، از امتیازات انسانی محروم می گردد. چنین جامعه ای،‌ گذشته از این که به سعادت ابدی و کمال نهایی خود نمی رسد، در زندگی کوتاه و زودگذر این جهان هم، نتایج شوم و ناگوار انحرافات و کج روی های خود را خواهد دید و دیر یا زود، چوب غفلت خود را خواهد خورد و به روشنی خواهد فهمید که تنها راه سعادت همان دین بوده است و سرانجام، از کردار خود پشیمان خواهد شد.
خدای متعال در کلام خود می فرماید: «قد افلح من زکیها* و قد خاب من دساها؛ كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد* هر كه آلوده ‏اش ساخت قطعا درباخت.» (شمس/ 9- 10)
کسی که خود را از آلودگی ها حفظ کند، رستگار است و آن کس که به هر ناروایی نزدیک شود،‌ به هدف خود (یعنی به خوشبختی و رستگاری) نخواهد رسید. البته، باید دانست که آنچه سعادت انسان و نیک بختی فرد و جامعه وابسته به آن است، به کار بستن دستورات دینی است، تنها نام گذاری، فایده ندارد، زیرا آنچه که ارزش دارد خود حقیقت است است، نه دعوی حقیقت. کسی که خود را مسلمان می خواند و با درون تیره و اخلاق پست و کردار زشتی که دارد، منتظر فرشته سعادت، مانند بیماری است که نسخه پزشک را در بغل گذاشته، توقع بهبودی دارد و مسلما با چنین فکری به سر منزل مقصود نخواهد رسید.
خدای متعال در کلام خود می فرماید: «ان الذین آمنوا والذین هادوا و النصری و الصابئین من آمن بالله والیوم الاخر و عمل صلحا فلهم اجرهم عند ربهم؛ در حقيقت كسانى كه [به اسلام] ايمان آورده و كسانى كه يهودى شده ‏اند و ترسايان و صابئین هر كس به خدا و روز بازپسين ايمان داشت و كار شايسته كرد پس اجرشان را پيش پروردگارشان خواهند داشت.» (بقره/ 62) از میان کسانی که مسلمان یا یهودی یا صابئی یا نصرانی نامیده می شوند، آنان که به راستی به خدا و روز قیامت ایمان آورده اند و کردار شایسته دارند، پیش خدا دارای پاداش نیک خواهند بود.
ممکن است تصور شود که بنا به مضمون این آیه، کسانی که به خدا و روز قیامت ایمان آورده اند و دارای عمل صالح هستند، اگرچه همه پیغمبران یا بعضی از آنان را قبول نداشته باشند، رستگار خواهند بود، ولی باید دانست که در سوره نساء «ان الذین یکفرون بالله و رسله و یریدون ان یفرقوا بین الله و رسله و یقولون نومن ببعض و نکفر ببعض و یریدون ان یتخذوا بین ذلک سبیلا* اولئک هم الکافرون حقا و اعتدنا للکافرین عذابا مهینا؛ كسانى كه به خدا و پيامبرانش كفر می ورزند و می خواهند ميان خدا و پيامبران او جدايى اندازند و مى‏ گويند ما به بعضى ايمان داريم و بعضى را انكار مى‏ كنيم و مى ‏خواهند ميان اين [دو] راهى براى خود اختيار كنند* آنان در حقيقت كافرند و ما براى كافران عذابى خفت ‏آور آماده كرده ‏ايم.» (نساء/ 150- 151) خداوند عالم، کسانی را که به پیغمبران یا به بعضی از آنان ایمان ندارند، کافر دانسته است. بنابراین،‌ کسانی از ایمان خودش بهره مند خواهد بود که به همه پیغمبران ایمان آورده و دارای عمل صالح باشد.

دین اسلام
آیین مقدس اسلام، آخرین دین آسمانی است و به همین جهت، کامل ترین ادیان می باشد. با آمدن این دین،‌ ادیان قبلی منسوخ شده است، زیرا با وجود کامل،‌ نیازی به ناقص نمی باشد. دین مقدس اسلام به وسیله پیغمبر گرامی ما، حضرت محمد بن عبدالله (ص) برای بشر فرستاده شده است. این در رستگاری و سعادت، هنگامی به روی جهانیان گشوده شد که جامعه های انسانی،‌دوره های خامی و ناتوانی فکری خود را گذرانیده و برای به دست آوردن کمال انسانیت، آماده شده و شایستگی دریافت معارف و مطالب عالی و بلند پایه الهی و به کار بستن آن ها را به دست آورد بودند. از این رو اسلام، حقایق و معارفی را که در خور فهم انسان واقع بین است و نیز اخلاق پسندیده ای را که امتیاز انسان به آن است و دستورهایی را که به همه کارهای زندگی فردی و اجتماعی انسان سر و سامان می دهد، برای بشر آورده و او را به عملی ساختن آنها توصیه می کند.