کیفر ستمکاران

کیفر کسى که به کفر مؤمنى گواهى دهد
«عن جابر عن أبی جعفر ع قال ما شهد رجل على رجل بکفر قط إلا فاته أحدهما إن کان شهد على کافر صدق و إن کان مؤمنا رجع الکفر علیه و إیاکم و الطعن على المؤمنین؛ جابر از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که فرمود: هرگز کسى به کفر دیگرى شهادت نمى دهد مگر آنکه (آن) کفر گریبانگیر یکى از آن دو تن خواهد شد. اگر به کفر کافر شهادت دهد، راست گفته (و سخن یاوه بر زبان نرانده است)؛ ولى اگر کفر انسان مؤمنى را گواهى کرده باشد، (همان) کفر به او باز مى گردد و کافر مى شود. شما را از ناروائى و کفرانگارى به مؤمنان بر حذر مى دارم».

کیفر ستمکاران
«عن میسر عن أبی جعفر ع قال إن فی جهنم لجبلا یقال له الصعداء و إن فی الصعداء لوادیا یقال له سقر و إن فی سقر لجبا یقال له هبهب کلما کشف غطاء ذلک الجب ضج أهل النار من حره و ذلک منازل الجبارین؛ میسر از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که فرمود: همانا در جهنم کوهى قرار دارد که بدان صعدى مى گویند؛ و در آن کوه، دره اى است که سقر نام دارد؛ و در سقر چاهى هست که هبهب خوانده مى شود، هر زمانى که روپوش آن چاه برداشته شود، اهل دوزخ از شدت گرماى آن به ناله و فریاد در مى آیند، و این جایگاه ستمکاران است».

کیفر ستمکار
1- «عن عبدالله بن سلیمان عن أبی جعفر ع قال الظلم فی الدنیا هو الظلمات فی الآخرة؛ عبدالله بن سلیمان از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که فرمود: ستم کردن در این دنیا، همان تاریکیهاى آخرت است»
2- «عن غالب بن محمد عمن ذکره عن أبی عبدالله ع فی قول الله عز و جل إن ربک لبالمرصاد قال قنطرة على الصراط لا یجوزها عبد بمظلمة؛ غالب بن محمد از امام صادق (ع) روایت کرده است که در رابطه با مفهوم این کلام خداوند متعال «براستى که پروردگار تو در کمینگاه است» (فجر/ 14)، فرمود: کمینگاه گذرگاهى است بر پل صراط که هیچ بنده ستمگرى از آن نخواهد گذشت».
3- «عن علی بن سالم قال سمعت أبا عبدالله ع یقول إن الله عز و جل یقول و عزتی و جلالی لأجیب دعوة مظلوم فی مظلمة ظلمها و لا حد عنده مثل تلک المظلمة؛ على بن سالم از امام صادق (ع) روایت کرده است که: خداوند متعال مى فرماید: بعزت و جلالم سوگند که هرگز دعاى ستمدیده اى را در رابطه با ستمى که بر او رفته، و خود نیز همان ستم را در حق دیگران روا داشته است، برآورده نمى سازم».
4- «عن إسحاق بن عمار عن أبی عبدالله ع قال إن الله عز و جل أوحى إلى نبی من الأنبیاء فی مملکة جبار من الجبابرة أن ائت هذا الجبار فقل له إنی لم أستعملک على سفک الدماء و اتخاذ الأموال و إنما أستعملک لتکف عنی أصوات المظلومین فإنی لن أدع ظلامتهم و إن کانوا کفارا؛ اسحاق بن عمار از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: خداوند متعال به یکى از پیامبران خود -که در سرزمین یکى از گردنکشان ستمکار، مى زیست- از طریق وحى فرمان داد که: برو و به آن بیدارگر بگو: من تو را براى خونریزى (و حیف و میل کردن) و گرفتن دارائى مردم بر آن سامان مسلط نکرده ام، بلکه تو را براى دادخواهى آنان گماردم تا (بیش از این به درگاه من) از ستمى که بر آنها مى رود ننالند، چرا که من از ستمى که گریبانگیر آنان شده است نخواهم گذشت اگر چه کافر باشند».
5- «عن زید بن علی بن الحسین عن أبیه ع قال ما یأخذ المظلوم من دین الظالم أکثر مما یأخذ الظالم من دنیا المظلوم؛ زیدبن على بن الحسین (ع) از پدر بزرگوارش روایت کرده است که فرمود: آنچه که ستمدیده از دین ستمکار مى گیرد، (به مراتب) بیشتر (و با ارزشتر) از آنچه ستمگر (به ناروا) از دنیاى ستمدیده مى گیرد».
6- «عن زرارة عن أبی جعفر ع قال ما أحد یظلم بمظلمة إلا أخذه الله بها فی نفسه و ماله فأما الظلم الذی بینه و بین الله عز و جل فإذا تاب غفر الله له؛ زراره از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که در حق دیگرى ستم روا مى دارد، خداوند -جان و مال- او را به همان ستم گرفتار مى سازد، ولى اگر از ستمى که در میان او و خداوند متعال است، توبه کند، خداوند آن گناه را مى بخشد».
7- «عن محمد بن عبدالله الأرقط عن جعفر بن محمد ع قال من ارتکب أحدا بظلم بعث الله عز و جل من یظلمه بمثله أو على ولده أو على عقبه من بعده؛ محمدبن عبدالله ارقط از امام صادق (ع) روایت کرده است که: اگر کسى به دیگرى ستم کند، خداوند متعال کسى را بر او چیره مى سازد که همان ستم را نسبت به او، و فرزندان او، و فرزندزادگانش روا دارد».
8- «عن فضیل بن یسار قال قال أبو عبدالله ع من أکل مال أخیه ظلما و لم یرد علیه أکل جذوة من النار یوم القیامة؛ فضیل بن یسار از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که قسمتى از مال برادر دینى خود را بخورد (به اصطلاح بالا بکشد) و آن را به او باز نگرداند، در روز قیامت پاره اى از آتش را خواهد خورد».
9- «عن أبی عبیدة الحذاء قال قال أبو جعفر ع قال رسول الله ص من اقتطع مال مؤمن غصبا بغیر حقه لم یزل الله عز و جل معرضا عنه ماقتا لأعماله التی یعملها من البر و الخیر لا یثبتها فی حسناته حتى یتوب و یرد المال الذی أخذه إلى صاحبه؛ ابوعبیده حذاء از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که: رسول خدا (ص) فرمود: کسى که قسمتى از مال مؤمنى را بدون رضایت وى غصب کند و یا ناروا و به قهر از او بستاند، خداوند، پیوسته از او روى بگرداند و تمام کارهاى نیکى که انجام مى دهد در نامه اعمال -و در شمار اعمال نیک او- ثبت نمى کند تا زمانى که (از این کار زشت خود) توبه کند و مالى را که به ناحق گرفته است به صاحب اصلى آن بازگرداند».
10- «عن السکونی عن جعفر بن محمد عن آبائه ع قال قال أمیر المؤمنین ع أعظم الخطایا اقتطاع مال امرئ مسلم بغیر حق؛ سکونى از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) روایت کرده است که امیر مؤمنان على (ع) فرمود: بزرگترین گناهان، مال شخص مسلمان را به ناحق تصرف کردن است»
11- «عن حفص بن عمرو عن أبی عبدالله ع قال قال علی ع إنما أخاف [خاف القصاص من کف عن ظلم الناس؛ حفص بن عمر از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى (براستى) از کیفر و مکافات الهى مى ترسد که از ستم کردن به دیگران خود دارى نماید».
12- «عن حسین بن عثمان و محمد بن أبی حمزة عن أبی عبدالله ع قال إن الله یبغض الغنی الظلوم؛ حسین بن عثمان و محمدبن ابى حمزه، از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: براستى که خداوند عزوجل، شخص ثروتمند ستمکار را دشمن مى دارد».
13- «عن هشام بن سالم قال سمعت أبا عبدالله ع یقول إن العبد لیکون مظلوما فلا یزال یدعو حتى یکون ظالما؛ هشام بن سالم نقل مى کند که از امام صادق (ع) شنیده است که فرمود: گاهى، بنده اى مورد ستم قرار مى گیرد، ولى آنقدر در نفرین به ستمگر زیاده روى مى کند که خود او نیز در شمار ستم پیشگان در مى آید».
14- «عن عبدالله بن سنان عن أبی عبدالله ع قال من عذر ظالما بظلمه سلط الله تعالى علیه من یظلمه فإن دعا لم یستجب له و لم یأجره الله على ظلامته؛ عبدالله بن سنان از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که (بخواهد) ستم بیدادگرى را موجه قلمداد نماید و بهانه اى براى روایى ستم او بتراشد، خداوند بزرگ کسى را بر او چیره مى سازد که در حق او ستم کند، و هر چه براى رهایى خود (از چنگ آن ستمگر) خدا را بخواند، به خواسته او ترتیب اثر داده نمى شود، و به خاطر ستمى که بر او رفته است (نیز) اجرى نخواهد داشت».
15- «عن السکونی عن جعفر بن محمد عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص من ظلم أحدا ففاته فاستغفر الله تعالى فإنه کفارة له؛ سکونى از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: کسى که درباره کسى ستم روا داشته است ولى او را پیدا نمى کند که رضایتش را حاصل کند، (بایستى) براى او طلب آمرزش نماید، چرا که به منزله کفاره گناه او خواهد بود».
16- «عن أبی بصیر عن أبی جعفر ع قال ما انتصر الله من ظالم إلا بظالم و ذلک قول الله عز و جل و کذلک نولی بعض الظالمین بعضا؛ ابوبصیر از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که فرمود: خداوند از هیچ ستمگرى انتقام نمى گیرد مگر به وسیله ستمکارى دیگر، و این مفهوم همان کلام خداوند است که (در سوره انعام آیه 129) مى فرماید: و بدینسان ما بعضى از ستمگران را بر بعضى دیگر چیره مى کنیم».
17- «عن عبدالله بن سنان قال سمعت أبا عبدالله ع یقول من أعان ظالما على مظلوم لم یزل الله علیه ساخطا حتى ینزع من معونته؛ عبدالله بن سنان گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: کسى که ستمگرى را ستمدیده اى یارى کند، خداوند نسبت به او خشمگین است تا زمانى که دست از یارى ستمگر بکشد».

منـابـع

کلیــد واژه هــا